Castiglion Fiorentino leży na wzgórzu na wysokości 342 m n.p.m., w rejonie zamieszkałym od czasów prehistorycznych, od VI wieku p.n.e. przez Etrusków, później pod panowaniem Rzymu. Pierwsze wzmianki w czasach nowożytnych pochodzą z X wieku. W Średniowieczu miasto najpierw należało do diecezji Arezzo, póżnej przechodziło wielokrotnie z rąk do rąk, by w końcu, w połowie XVII wieku, znaleźć się pod panowaniem Wielkiego Księstwa Toskanii. W latach 1800-1814 w Castiglion Fiorentino stacjonowały wojska francuskie. W 1815 miasto wróciło do Toskanii, która w 1861 roku została przyłączona do nowo utworzonego Królestwa Włoch. Podczas drugiej wojny światowej miasto zostało częściowo zniszczone.
Główne zabytki Castiglion Fiorentino skupione są wokół Piazza del Municipio i na zachód od niego. Należą do nich m.in. Ratusz (Palazzo Comunale), zbudowany w XIV wieku w okresie panowania Perugii oraz Logge Vasariane (Loggie Vasariego) o historii sięgającej początków XVI wieku; z okien rozciąga się spektakularny widok na dolinę Val di Chio i na pochodzącą z XV wieku wieżę kolegiaty Pieve di San Giuliano , widoczną na zamieszczonym wyżej zdjęciu (w kościele, będącym jednym z ważniejszych zabytków sakralnych Castiglion Fiorentino, warto zwrócić uwagę na kilka godnych uwagi dzieł sztuki sakralnej). Markerem oznaczona jest Torre del Cassero, stojąca w miejscu wcześniejszej budowli etruskiej wieża odbudowana w połowie XIV wieku w okresie panowania Perugii.