Locarno

Miasto (nieco ponad 16 tys. mieszkańców) we włoskojęzycznym kantonie Ticino w Szwajcarii, położone między Alpami Lepontyńskimi a Alpami Lugańskimi, nad Jeziorem Maggiore , 20 km na zachód od stolicy kantonu, Bellinzony , 41 km na północny zachód od Lugano (➤ mapka)(➤ mapka). Malowniczo położona miejscowość, z promenadą oferującą piękne widoki na Jezioro Maggiore i otaczające je góry, a także z licznymi interesującymi zabytkami architektury, może też być doskonałą bazą wypadową do zwiedzania szwajcarskiej części regionu Jeziora Maggiore. Locarno jest też znane jako siedziba prestiżowego, organizowanego od 1946 roku Międzynarodowego Festiwalu Filmowego.

Locarno jest najniżej (na wysokości ok. 200 m n.p.m.) położonym miastem w Szwajcarii, zajmując północną (czy raczej północno-wschodnią) część niewielkiego półwyspu w północnej części Jeziora Maggiore. Sąsiaduje z Asconą , położoną na prawym brzegu Maggia , wpadającej tu do jeziora. Są dowody, że tereny, na których leży dzisiejsze Locarno, były zamieszkałe już w czasach prehistorycznych. W Średniowieczu miasto pozostawało przez pewien czas pod kontrolą Mediolanu, później zostało przyłączone do Konfederacji Szwajcarskiej. Przez pewien czas w XIX wieku Locarno było stolicą kantonu. Dziś jest trzecim największym miastem kantonu (po Lugano i Bellinzonie), stolicą dystryktu Locarno, oraz renomowaną miejscowością turystyczną, słynącą z pięknego położenia, łagodnego mikroklimatu sprzyjającego rozwojowi roślinności śródziemnomorskiej i tropikalnej oraz licznych godnych uwagi zabytków architektury. Dzięki swemu położeniu Locarno może być dobrą bazą wypadową do zwiedzania całego regionu Jeziora Maggiore, zwłaszcza jego szwajcarskiej części, a także dobrą bazą wypadową dla osób zainteresowanych wycieczkami w pobliskie Alpy.

Z promenady nad jeziorem, biegnącej od wschodu równoleżnikowo wzdłuż Viale Verbano do oznaczonej markerem przystani promów i statków pływających po jeziorze, a następnie mniej więcej południkowo wzdłuż Lungolago Giuseppe Motta , rozciągają się piękne widoki na jezioro i otaczające je Alpy.



Za główny zabytek sakralny Locarno uważa się sanktuarium Madonna del Sasso , pielgrzymkowy kościół klasztorny wzniesiony w gminie Oreslina na szczycie skały na wysokości 370 m n.p.m. ponad miastem, w miejscu, gdzie w 1480 roku franciszkańskiemu mnichowi Bartolomeo d'Ivrei miała się cudownie ukazać Matka Boska, i gdzie wkrótce potem zbudowano najpierw niewielkie oratorium, później zaś, w ostatniej ćwierci XVI wieku, duży kompleks kościelno-klasztorny, później jeszcze rozbudowany. Do sanktuarium można się dostać kolejką linową, której dolna stacja oznaczona jest markerem . Z okolic sanktuarium rozciąga się spektakularny widok na miasto i jezioro.

Historyczne centrum miasta rozciąga się wokół Piazza Grande , największego placu Locarno, jednego z najpiękniejszych i najbardziej znanych placów Szwajcarii, zabudowanego ciągiem zabytkowych domów z arkadowymi podcieniami kryjącymi wejscia do licznych kawiarni, restauracji, galerii i sklepów; na Piazza Grande organizowane są też często różnego rodzaju imprezy (koncerty, pokazy filmowe, itp.). Niecałe 300 m na południowy zachód od Piazza Grande znajduje się zachowana część zamku zwanego Castello Visconteo , zbudowanego w XII wieku dla rodu Orellich, w 1342 roku zdobytego przez Viscontich (stąd nazwa) i później przez nich rozbudowanego. Po tym, jak Locarno znalazło się w granicach Szwajcarii, zamek częściowo, w 1531 roku, rozebrano; w zachowanej części mieści się muzeum historyczno-archeologiczne (Museo Civico e Archeologico), m.in. z bogatą kolekcją znalezisk z czasów rzymskich.

Markerami , , i oznaczone są odpowiednio cztery kościoły: kościół Santa Maria Assunta (zwany też Chiesa Nuova), kościoł San Francesco d'Assisi, kościół Sant' Antonio Abate i kościół Santa Maria in Selva. Pierwszy z nich jest jednonawową świątynią z dwiema bocznymi kaplicami i wielokątnym chórem. Pochodzi z pierwszej połowy XVII wieku (później był restaurowany pod koniec XIX wieku i w latach 1967-1971) i wyróżnia się bogatym barokowym wystrojem wnętrza. Historia kościoła San Francesco sięga pierwszej połowy XIV wieku, ale oryginalna świątynia nie zachowała się, zaś kościoł w obecnym kształcie, wzorowany na kościele św. Franciszka w Mediolanie, został zbudowany w latach 1538-1572. Warto zwrócić uwagę na freski zdobiące wnętrze.

Barokowy kościół Sant' Antonio Abate pochodzi z XVII wieku (chociaż kościół pod tym wezwaniem istniał w tym miejscu już wcześniej); na początku drugiej połowy XIX wieku kościół przebudowano (po katastrofie budowlanej, w której zginęło kilkadziesiąt osób), m.in. nadając elewacji styl neoklasycystyczny. XVII-wieczna dzwonnica (z pięcioma dzwonami) była później parę razy podwyższana. Położony dalej na zachód kościoł Santa Maria in Selva (zwany także Madonna della Misericordia) ma historię sięgającą XV wieku. W XIX wieku został częściowo zburzony - zachowano jedynie dzwonnicę i prezbiterium, przyłączając je do przylegającego cmentarza. W zachowanej części warto zwrócić uwagę na freski pochodzące z początku XV wieku.

Markerem na zamieszczonej wyżej mapce oznaczony jest zabytkowy pałac miejski z otoczonym krużgankami dziedzińcem wewnętrznym, znany jako Casa Rusca, mieszczący dziś miejskie muzeum sztuki (interesującą częścią kolekcji stałej jest zbiór dzieł Hansa Arpa).

• Markerem oznaczony jest budynek sądów, Palazzo del Pretorio (zwany też Palazzo della Conferenza), w którym podczas międzynarodowej konferencji w 1925 roku podpisane zostały tzw. traktaty lokarneńskie.
• Warto wiedzieć, że w pobliżu Locarno znajduje jedno z najbardziej interesujących miejsc w Europie dla osób zainteresowanych bungee jumping - jest nim oznaczona markerem (na pierwszej z mapek zamieszczonych na tej stronie) zapora Diga di Contra na rzece Verzasca (zwana także Diga della Verzasca), umożliwiająca skoki z wysokości 220 metrów, znana z pierwszej sceny siedemnastego filmu o Jamesie Bondzie, Golden Eye, którą tu właśnie nakręcono.