Orawskie Podzamcze / Oravský Podzámok

Licząca ok. 1300 mieszkańców wieś i gmina położona w północno-zachodniej Słowacji, nad Orawą, 245 km na północny wschód od Bratysławy , w pobliżu granicy z Polską (➤ mapka)(➤ mapka). Miejscowość znana jest z zamku, zwanego Zamkiem Orawskim (Oravský hrad), uważanego za jeden z najpiękniejszych zamków słowackich.

Orawskie Podzamcze leży niedaleko granicy z Polską, 35 km od dawnego przejścia granicznego w Chyżnem , 45 km od przełęczy Glinne niedaleko Korbielowa (➤ mapka)(➤ mapka). Gmina należy do powiatu Dolny Kubin, położonego w dolinie rzeki Orawa, w historycznym regionie Orawa. Miejscowość uważana jest za jedną z najstarszych na Orawie, chociaż pierwsza o niej wzmianka pochodzi z roku 1559. Orawskie Podzamcze nigdy nie miało praw miejskich, z uwagi jednak na znaczenie stojącego nad nim zamku pełniło rolę ośrodka administracyjnego regionu przynajmniej do początków XVII wieku; dopiero później, po wygaśnięciu męskiej linii rodu Turzonów (Thurzo), zamek podupadł, a wraz z nim na znaczeniu zaczęła tracić także otaczająca go osada.


Zamek Orawski
Zamek Orawski jest w rzeczwistości wielopoziomową budowlą zajmującą wysokie skaliste wzgórze nad Orawą, pierwotnie budowaną w stylu romańskim i gotyckim, później rekonstruowaną w stylu renesansowym i neogotyckim. Najprawdopodobniej jej początki sięgają drugiej połowy XIII wieku, gdy zaczęto na wspomnianym wzgórzu wznosić budowlę mającą zastąpić wcześniejszą drewnianą fortyfikację, zbudowaną po inwazji Mongołów w 1241 roku. Najstarszą częścią jest część położona najwyżej, tzw. zamek górny. Niżej leży zamek średni, z chakaterystyczną czworokątną wieżą, a najniżej - zamek dolny z pałacem rodziny Turzonów i barokowym kościołem.

W ciągu swej długiej historii zamek wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. Przez pewien czas był siedzibą słynnego możnowładcy węgierskiego Mateusza Czaka (Matúš Čák), na początku XIV wieku suwerennie władającego całą zachodnią częścią dzisiejszej Słowacji, później przez dłuższy czas jego właścicielami byli wspomniani Turzonowie. Był ważnym punktem strategicznym dla różnych stron biorących udział w toczących się latami wojnach. Po katastrofalnym pożarze w 1800 roku, który zniszczył wszystkie drewniane części zamku, został odbudowany i na początku drugiej połowy XIX wieku przekształcony w muzeum historii regionu (jedno z najstarszych muzeów na Słowacji), otwarte w 1868 roku i zajmujące początkowo pomieszczenia zamku dolnego. Później zamek był jeszcze kilkakrotnie restaurowany i dzisiaj jest jedną z największych i najbardziej znanych atrakcji turystycznych Orawy. Zamku nie można zwiedzać indywidualnie, lecz tylko w grupach oprowadzanych przez przewodnika.