TROGIR
widok w stronę historycznego centrum miastaw głębi za palmami wieża kościoła św. Dominika
fot. JD
Miasto zostało założone w III wieku p.n.e. przez kolonistów greckich. W czasach rzymskich było liczącym się portem. Od IX wieku Trogir znajdował się w strefie wpływów Bizancjum. W roku 1123 miasto zostało zdobyte i prawie całkowicie zniszczone przez Saracenów, lecz odbudowane. Od 1420 w rękach Republiki Weneckiej. Po upadku Wenecji miasto należało m.in. do Cesarstwa Austriackiego, Austro-Węgier, Królestwa Włoch, od 1944 roku Jugosławii, by wreszcie w 1991 roku znaleźć się w granicach niepodległej Chorwacji.
Historyczne średniowieczne centrum miasta, uważane za jeden z najlepiej zachowanych romańsko-gotyckich zespołów urbanistycznych w Europie Środkowej, otoczone murami (z kilkoma zachowanymi bramami miejskimi), z licznymi zabytkami sakralnymi i świeckimi, a także bogatą infrastrukturą turystyczną, leży na małej wyspie połączonej mostami z kontynentalną częścią Chorwacji (Trogirski most na północy) oraz z wyspą Čiovo na południu (Čiovski most ), znanej z licznych kampingów i plaż.
Za najważniejszy zabytek Trogiru uchodzi katedra św. Wawrzyńca (Sv. Lovre), wzniesiona na ruinach wcześniejszej świątyni zniszczonej przez Saracenów. Katedra, budowana od końca XII wieku, zstała ukończona w XVII wieku. Świątynia, zawierająca elementy różnych stylów architektonicznych, słynie zwłaszcza z romańskiego zachodniego portalu, arcydzieła dalmatyńskiego XIII-wiecznego architekta Radovana. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na barokowy ołtarz główny, kaplicę św. Jana z Trogiru (Kapela Svetog Ivana Trogiranina), patrona miasta, w XI wieku biskupa Trogiru, a także na kasetowe sklepienie świątyni.