Korfu (Kerkyra)

Korfu (lub: Kerkyra [Κέρκυρα]) - to licząca ok. 110 tys. mieszkańców wyspa grecka o powierzchni ok. 592 km², położona w północnej części Morza Jońskiego , ok. 385 km (w linii prostej) na północny zachód od Aten (➤ mapka(➤ mapka)). Wraz z pobliskimi mniejszymi wysepkami tworzy jednostkę regionalną Korfu w regionie Wyspy Jońskich. Jest popularną destynacją turystyczną w Grecji, znaną z zabytków, pięknych plaż, a także ze szczególnie uroczystych tradycyjnych obchodów Wielkanocy, w których biorą wspólnie udział katolicy i wyznawcy prawosławia.

Nazwa "Korfu", dziś najczęściej używana, jest włoską nazwą wyspy; grecką nazwą jest "Kerkyra". Wyspa, druga pod względem wielkości spośród wysp archipelagu, leży w północnej części Morza Jońskiego, w pobliżu zachodniego wybrzeża Grecji kontynentalnej i Albanii. Stolicą wyspy jest liczące ok. 40 tys. mieszkańców miasto Korfu .

Wyspa została skolonizowana przez Korynt w VIII wieku p.n.e., później jednak się usamodzielniła i stała się jedną z trzech głównych potęg morskich starożytnej Grecji, obok Koryntu i Aten. W V wieku p.n.e. konflikt między Kerkyrą (popieraną przez Ateny) a Koryntem (sojusznikiem Sparty) stał się jedną z przyczyn wybuchu tzw. drugiej wojny peloponeskiej. W III wieku p.n.e. Kerkyrę podporządkowali sobie Rzymianie, a później miasto, podobnie jak cały archipelag (zob. Wyspy Jońskie), pozostawało kolejno pod kontrolą m.in. Bizancjum, Republiki Weneckiej, Francuzów i Wielkiej Brytanii, aż do 1864 roku, gdy znalazło się w granicach niepodległej nowożytnej Grecji.

Mniej więcej w tym samym czasie wyspa stała się popularnym miejscem wypoczynku elit europejskich - czego kontynuację (choć słowo "elity" bardzo zmieniło znaczenie) można obserwować również dzisiaj (liczne posiadłości, wille i rezydencje osób dysponujących odpowiednimi środkami finansowymi, w tym również np. oligarchów rosyjskich). Z drugiej strony, w drugiej połowie XX wieku wyspa stała się popularnym celem turystyki masowej, intensywnie rozbudowującym infrastrukturą noclegową, gastronomiczną i transportową, odwiedzanym dziś corocznie przez ponad milion osób.

Jedną z ważniejszych atrakcji wyspy jest, oczywiście, jej stolica, Korfu, z zabytkami pochodzącym ze wszystkich okresów historii, w tym - Starym Miastem figurującym na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jeśli chodzi o inne miejsca, to za warte odwiedzenia uchodzą m.in. Arillas z długą i szeroką piaszczystą plażą (i dwiema innymi uważanymi za szczególnie atrakcyjne atrakcyjne plażami Agios Georgios i Porto Timoni, położonymi niedaleko Arillas), Paleokastritsa (kilka malowniczych zatoczek, plaże - w tym plaża Agios Spirydon, klify, groty, zabytkowy klasztor), a także Sidari , w pobliżu północnego krańca wyspy (klifowe wybrzeże, plaże). Z miejscowości położonych dalej od wybrzeża za interesujące uchodzą m.in. Kynopiastes (zabytkowy kościół z XVIII-wiecznymi freskami, położony na skraju miejscowości klasztor, a także słynna restauracja) oraz tzw. Stara Perithia , zachowana niemal w swym pierwotnym kształcie XIII-wieczna wieś, prawie opuszczona, ale przyjmująca turystów (pensjonat, kilka tawern). Wieś leży w pobliżu najwyższego szczytu na Korfu, znanego jako Pantokrator (906 m), ze stojącym w pobliżu wierzchołka klasztorem (można wjechać samochodem, 25 serpentyn); z okolic klasztoru rozciąga się rozległy widok.

Szczególną atrakcją na Korfu jest Achillion ([Αχίλλειον]), dostępny dla zwiedzających, położony w miejscowości Gastouri pałac będący niegdyś letnią rezydencją Elżbiety Bawarskiej (Sissi), która kupiła posiadłość po tragicznej śmierci syna, następcy tronu Rudolfa Habsburga. Po śmierci cesarzowej posiadłość była przez pewien czas opuszczona, dopóki w 1907 roku nie kupił jej ówczesny cesarz Niemiec, Wilhelm II. Dziś pałac pełni funkcję muzeum i jest zarządzany przez grecką instytucję rządową zajmującą się promocją turystyki.

Osoby zainteresowane dawną architekturą militarną mogą wybrać się na dłuższą wycieczkę po wyspie, by zobaczyć pozostałości trzech potężnych bizantyńskch zamków, skutecznie strzegących niegdyś bezpieczeństwa Korfu: Angelokastro ([Αγγελόκαστρο]), Gardiki ([Κάστρο Γαρδικίου]) i Kassiopi ([Κάστρο Κασσιώπης)]). Z samych zamków pozostało niewiele, ale z okolic każdego z nich rozciągają się interesujace widoki.



Miasto Korfu jest największym i najważniejszym miastem na wyspie, z portem przyjmującym większość statków i promów przypływających na wyspę oraz międzynarodowym portem lotniczym (oznaczonym markerem na jednej z mapek zamieszczonych niżej). Do najważniejszych zabytków miasta Korfu należą dwie twierdze, tzw. Stara Twierdza Wenecka ([Παλαιό Ενετικό Φρούριο]) i tzw. Nowa Twierdza Wenecka ([Νέο Ενετικό Φρούριο]), położone odpowiednio na wschód i na zachód od centrum miasta. Pierwsza pochodzi w rzeczywistości z czasów bizantyńskich (pierwsze wzmianki o zajdujących się w tym miejscu fortyfikacjach pochodzą z VI wieku) - przez Wenecjan została przebudowana. Oparła się trzem wielkim oblężeniom tureckim, w 1537, 1571 i 1716 roku. Dziś mieści m.in. miejską bibliotekę publiczną i jedną z instytucji Uniwersytetu Jońskiego; na terenie twierdzy znajduje się też kościół św. Jerzego. Druga twierdza, stojąca na wzgórzu św. Marka, została zbudowana przez Wenecjan w XVI wieku. Dziś mieści m.in. Muzeum Ceramiki; bywa też sceną różnego rodzaju imprez kulturalnych.

Markerem oznaczony jest główny plac miasta (uważany za największy plac w Grecji), Spianada ([Σπιανάδα]), popularne miejsce spotkań mieszkańców miasta i turystów. Obecny kształt placu pochodzi z okresu wojen napoleońskich; dużą jego część zajmuje boisko do kry w krykieta (pozostałość czasów brytyjskiego panowania na Korfu). Wzdłuż zachodniej granicy placu ciągnie się kompleks zabudowań z arkadami (oraz promenada) znanych jako Liston , zbudowany w stylu architektonicznym charakterystycznym dla czasów napoleońskich przez Mathieu de Lessepsa, ojca Ferdynanda de Lessepsa, budowniczego Kanału Sueskiego.

Za najważniejszy kościół miasta Korfu uchodzi kościół św. Spirydona z 1589 roku, z charakterystyczną wieżą zegarową i bogato zdobionym wnętrzem (oraz przechowywanymi tu relikwiami świętego). Markerem oznaczony jest położony na południe od centrum kościół św. Jasona i św. Sosipatera ([Ιερός Ναός Αγίων Ιάσονος και Σωσιπάτρου]) z X wieku, uważany za najstarszy w mieście. Otwarte w 1967 roku Muzeum Archologiczne dysponuje bogatą kolekcją znalezisk archeologicznych (od czasów starożytnych do okresu wczesnego chrześcijaństwa), z których za najcenniejszy eksponat uchodzi datowany na 585 rok p.n.e. tympanon ze świątyni Artemidy (miejsce, gdzie znajdowała się świątynia, oznaczone jest markerem na mapce zamieszczonej niżej); warto też zwrócić uwagę na rzeźbę lwa z grobu Menekratesa z VII wieku p.n.e. Markerem oznaczone jest godne uwagi Muzeum Sztuki Azjatyckiej mieszczące się w dawnej brytyjskiej rezydencji królewskiej, położonej na północym końcu Spianady.

Kilka ważnych atrakcji turystycznych Korfu znajduje się nieco dalej od centrum miasta, w rejonie lotniska . Należy do nich m.in. park otaczający neoklasycystyczną willę dziś zwaną Mon Repos , niegdyś letnią rezydencję reprezentującego Wielką Brytanię Lorda Wysokiego Komisarza Zjednoczonych Krajów Wysp Jońskich, położoną na terenie z licznymi pozostałościami starożytnej Kerkyry (zwanego też Paleopolis) - np. marker oznacza miejsce, gdzie w starożytności stała świątynia Kardaki, a marker pozostałości świątyni Hery. Willa Mon Repos mieści dziś Muzeum Paleopolis.

Za atrakcję turystyczną w tym rejonie uchodzi też klasztor Valcherna na małej wysepce w pobliżu południowego krańca półwyspu Kanoni, połączonej z półwyspem groblą; tuż nad klasztorem często przelatują lądujące lub startujące samoloty, co niektórzy turyści też uważają za atrakcję, Nieco dalej na południe znajduje się druga mała wysepka, Pontikonisi, z bizantyńską kaplicą Chrystusa Pantokratora , pochodzącą z XI-XII wieku.



Dla części osób czytających tę stronę interesująca może być informacja, że wspomniana wyżej w tekście willa Mon Repos była (10 czerwca 1921 roku) miejscem urodzenia Filipa, księcia Edynburga, małżonka królowej brytyjskiej Eżbiety II.