Białka Tatrzańska

Popularna miejscowość wypoczynkowa na Podhalu, między Nowym Targiem a Bukowiną Tatrzańską , nad rzeką Białką, 23 km na północny wschód od Zakopanego (➤ mapka)(➤ mapka). Białka Tatrzańska znana jest z relatywnie wysokiego nasłonecznienia i z ładnych widoków na Tatry Bielskie. W zimie miejscowość jest popularnym ośrodkiem narciarskim, w lecie może być bazą wypadową do zwiedzania Podhala i Tatr. Dojazd drogą 49 z Nowego Targu (12 km) lub z Bukowiny Tatrzańskiej (6,5 km).

Wieś została założona prawdopodobnie w pierwszej ćwierci XVII wieku; jej mieszkańcy zajmowali się głównie rolnictwem i pasterstwem, później także kuśnierstwem. Dziś Białka Tatrzańska ma ok. 2 tysiące stałych mieszkańców i jest popularną całoroczną miejscowością turystyczną i wypoczynkową, z dobrze rozwiniętą bazą noclegową i gastronomiczną. W zimie funkcjonują w Białce trzy ośrodki narciarskie - Kotelnica Białczańska, Wyciągi Narciarskie Bania i Stacja Narciarska Kaniówka, wszystkie na wschodnich zboczach grzbietu górskiego ciągnącego się południkowo na zachód od miejscowości. Wszystkie kolejki i wyciągi w tych ośrodkach są objęte wspólnym systemem karnetów "Tatry Ski" (obejmującym także jeszcze dwa inne ośrodki, w Jurgowie na Spiszu i w Kluszkowcach w Pieninach), a cała infrastruktura narciarska w miejscowości uchodzi za dobrze zorganizowaną (choć trzeba pamiętać, że jest ona odpowiednia raczej dla narciarzy niezbyt zaawansowanych lub dla narciarstwa rodzinnego).

W lecie Białka może być dobrą bazą wypadową do zwiedzania Podhala i Tatr Polskich; niedaleko jest także do granicy ze Słowacją i słowackich miejscowości po południowej stronie Tatr. Na rzece Białce można uprawiać kajakarstwo górskie. Szczególną atrakcją (tak w zimie, jak w lecie) są oddane do użytku w 2011 roku baseny termalne ("Terma Bania"), z wodą pozyskiwaną z głębokości ok. 2500 metrów.


Godnym uwagi zabytkiem w Białce Tatrzańskiej jest pochodzący z XVII wieku drewniany, pokryty gontem kościoł św. Szymona i Judy Tadeusza, zbudowany przez miejscowych cieśli (wcześniej istniejący kościół spłonął w 1636 roku), z barokowym i rokokowym wnętrzem (warto zwrócić uwagę na ołtarze i drewnianą figurę Matki Boskiej z XVIII wieku). W murowanym ogrodzeniu wokół kościoła zachowały się bramki z XVIII i XIX wieku. Od 1921 roku, gdy został konsekrowany nowy murowany kościoł parafialny, stojący po przeciwnej stronie drogi (w jego wnętrzu warto zwrócić uwagę na barokowy krzyż ołtarzowy, przeniesiony ze starego kościoła), w starym kościele nabożeństwa nie są odprawiane - pełni on funkcję małego muzeum, z kolekcją tradycyjnych góralskich narzędzi rolniczych i przedmiotów gospodarczych.