Galeria zdjęć
Początki historii Nowego Targu sięgają XIII wieku i związane są z działalnością przybyłych na Podhale cystersów, którzy m.in. założyli klasztor w Ludźmierzu i inne osady, w tym osadę zwaną Stare Cło w miejscu bliskim dzisiejszemu położeniu miasta, a także osadę zwaną Nowy Targ, podobno zniszczoną w końcu XIII wieku podczas najazdu Tatarów. Powtórna lokacja Nowego Targu miała miejsce w 1346 roku, podczas panowania Kazimierza Wielkiego, który wcześniej przejął posiadłości cystersów. Odtąd, aż do utraty niepodległości przez Polskę w XVIII wieku, Nowy Targ, wraz z całym Podhalem, stanowił własność królewską i przez długi czas, dzięki przywilejom nadawanym miastu przez kolejnych władców (a także dzięki położeniu blisko granicy z Węgrami), pełnił rolę najważniejszego w regionie ośrodka rzemiosła i handlu.
W XVII wieku zaczął się, a w XVIII wieku postępował okres powolnego upadku miasta, częściowo w wyniku działań wojennych (Szwedzi, Rosjanie), epidemii, a także często dotykających miasto wielkich pożarów (z których pierwszy miał miejsce w 1601, a kolejne odnotowano m.in. w latach 1673, 1696, 1710 i 1719). Początkowy okres zaborów też nie przyniósł poprawy - w 1784 roku (ziemia nowotarska już wówczas była w rękach austriackich) wybuchł kolejny wielki pożar (po którym miasto zostało przebudowane), w pierwszej połowie XIX wieku nastąpiła kolejna seria klęsk żywiołowych i dopiero w drugiej połowie XIX wieku, a zwłaszcza w XX wieku, po powrocie Nowego Targu w ręce polskie po I wojnie światowej, miasto znowu zaczęło się rozwijać i odzyskiwać znaczenie.
Dziś Nowy Targ jest przemysłowym i handlowym centrum Podhala i całej południowej części Małopolski. Nadaj funkcjonuje słynny coroczny Jarmark Nowotarski, którego początki sięgają czasów Kazimierza Wielkiego, który nadał miastu prawo organizowania jarmarku w dzień św. Katarzyny, i czasów Kazimierza Jagiellończyka, który dodał prawo organizowania jeszcze jednego corocznego jarmarku (na św. Jakuba) oraz prawo do jarmarków tygodniowych - w czwartki (później Zygmunt I przeniósł je z czwartku na sobotę). Dziś jarmarki tygodniowe odbywają się w czwartki oraz soboty, stanowiąc szczególną atrakcję dla turystów.
Nowy Targ nie ma reputacji miejscowości, w której warto zatrzymać się na dłuższy wypoczynek. Z uwagi na położenie może być jednak doskonałą bazą wypadową do zwiedzania Podhala i całej południowej Małopolski. Turystykę pieszą można uprawiać w Gorcach - z Targu prowadzą m.in. dwa szlaki na najwyższy szczyt Gorców - Turbacz . Jadąc ok 15 km z Nowego Targu na wschód można dotrzeć do Zalewu (Jeziora) Czorsztyńskiego , gdzie możliwe jest uprawianie sportów wodnych; nieco dalej leżą Pieniny ze słynnym przełomem Dunajca. Niecałe 60 km na zachód od Nowego Targu wznosi się masyw Babiej Góry , a niecałe 25 km na południe leży Zakopane i Tatry .
Drewniany kościół św. Anny, stojący na terenie cmentarza, na wzgórzu, powstał prawdopodobnie w końcu XV wieku (wieża została dobudowana w drugiej połowie XVIII wieku). Został zbudowany w stylu gotyckim, ale później był wielokrotnie przebudowywany (najpierw przez 1610 rokiem, potem kilkakrotnie w wieku XIX i XX). Należy do najważniejszych zabytków architektury drewnianej na Podhalu.
We wnętrzu kościoła warto zwrócić uwagę na
- ołtarz główny, pochodzący z pierwszej połowy XVIII wieku, z dwoma malowidłami, przedstawiającymi Świętą Rodzinę i (wyżej) Matkę Boską z Dzieciątkiem,
- ołtarze boczne z końca XVII wieku z barokowymi obrazami
- ambonę,
- organy (z drugiej połowy XVIII wieku),
- gotyckie rzeźby przedstawiające Matkę Boską Bolesną i św. Jana Ewangelistę.
Kościół św. Katarzyny (poświęcony św. Katarzynie Aleksandryjskiej), ufundowany przez Kazimierza Wielkiego i zbudowany w 1346 roku uchodzi za najstarszy kościół na Podhalu, choć oczywiście jego obecny wygląd i wyposażenie jest wynikiem całej serii remontów i przebudów następujących po kolejnych zniszczeniach spowodowanych pożarami lub działaniami wojennymi.
Wnętrze kościołą jest barokowe. Obraz w ołtarzu głównym przedstawia patronkę kościołą i miasta - św. Katarzynę Aleksandryjską. Warto też zwrócić uwagę na malowidła w obu ołtarzach bocznych i na ścianach nawy, a także na zdobienia na balustradzie chóru, mające ilustrować fragmenty psalmów.