Biarritz

Biarritz - to miasto i gmina (prawie 30 tys. mieszkańców) we Francji, w regionie Nowa Akwitania, blisko granicy z Hiszpanią, w tradycyjnej baskijskiej prowincji Lapurdi (Labourd), po baskijsku nazywane Miarritze, 783 km na południowy zachód od Paryża, 196 km na południowy zachód od Bordeaux, nad Zatoką Biskajską. Słynna, niegdyś elitarna, dziś wciąż uchodząca za luksusową, nadmorska miejscowość turystyczna nad Atlantykiem, słynąca zwłaszcza ze szczególnie korzystnych warunków do uprawiania surfingu. Biarritz wraz z Anglet oraz Bajonną , głównym miastem francuskiego Kraju Basków, i dwiema inymi gminami, tworzyły obszar miejski zwany do 2010 roku Communauté d'agglomération de Bayonne-Anglet-Biarritz (BAB), później Agglomération Côte Basque-Adour, a obecnie stanowiący część tzw. Communauté d'agglomération du Pays Basque (➤ mapka)(➤ mapka).

Do połowy XIX wieku Biarritz było wsią i portem rybackim - specjalizującym się, jak wiele innych portów wybrzeża baskijskiego, w połowach wielorybów. Po tym, jak cesarzowa Eugenia, żona Napoleona III, zachwycona położeniem i łagodnym klimatem miejscowości, poleciła na początku drugiej połowy XIX wieku, by wybudować tu dla niej rezydencję, Biarritz szybko stało się jednym z najsłynniejszych kurortów na francuskim wybrzeżu Atlantyku, odwiedzanym przez francuską oraz europejską arystokrację i elity finansowe. Na początku XX wieku rezydencja cesarzowej została przekształcona w luksusowy Hôtel du Palais , widoczny w środkowej części zamieszczonego zdjęcia; na pierwszym planie Grande Plage , po prawej budynek kasyna (Casino Municipal) , z lewej strony w głębi - wysoka na 70 m latarnia morską, Phare de Biarritz , za którą w kierunku północno-wschodnim ciągną się plaże sąsiadującej z Biarritz miejscowości Anglet.


Dzisiejsze Biarritz - to liczne luksusowe rezydencje, hotele i inne reprezentacyjne budynki, wznoszące się przy głównych placach (Place Georges-Clemenceau i Place Bellevue , z kasynem Bellevue ) i ulicach miasta, w pobliżu nadmorskich promenad i plaż - wspomnianej Grande Plage, zaczynającej się przy Casino Municipal i ciągnącej się do Hôtel du Palais, Plage Miramar , od Hôtel du Palais do Pointe Saint-Martin z latarnią morską, oraz Plage de la Côtes des Basques . Miasto pozostaje jednym z najdroższych kurortów w regionie (taniej jest w Bajonnie lub w Saint-Jean-de-Luz), ale dziś nie przyjeżdżają tu tylko najbogatsi - jest odwiedzane przez tysiące turystów rocznie.

Miasto jest szczególnie popularne wśród amatorów surfingu - jako że wysokie i długie oceaniczne fale charakterystyczne dla tego odcinka wybrzeża Atlantyku - w Biarritz i w sąsiadującym Anglet - stwarzają, według znawców, najlepsze w Europie warunki do uprawiania tego sportu. Właśnie w Biarritz, w końcu lat 50. XX wieku, zaczęła się historia europejskiego surfingu; dziś działa tu wiele szkół surfingu, sklepów oraz wypożyczalni sprzętu, organizowane są też zawody o znaczeniu międzynarodowym.

Markerem oznaczona jest skała zwana Rocher de la Vierge (z posągiem Madonny z Dzieciątkiem, umieszczonym tam w 1865 roku); rozciąga się stąd spektakularny, rozległy widok, od ujścia reki Adour (w Bajonnie) po wybrzeże Hiszpanii. Na skałę można dojść żelazną kładką (skonstruowaną przez Eiffla). Nad kładką stoi budynek Musée de la Mer (baseny, akwaria, ekspozycje poświęcone wielorybnictwu i rybołóstwu). Tuż obok, na południe od kładki, można dostrzec malutką plażę zwaną Plage du Port Vieux , a na wschód - port zwany Portem Rybackim (Port des Pêcheurs), goszczący dziś jednak raczej jachty.

Głównym katolickim obiektem sakralnym Biarritz jest neogotycki kościół św. Eugenii (Église Sainte-Eugénie), zbudowany w latach 1898-1903 dla uczczenia cesarzowej Eugenii (budowę dzwonicy zaczęto w 1927 roku, a dzwony zostały zainstalowane 4 lata później); kościół został wzniesiony w pobliżu starego portu (w miejscu, gdzie wcześniej stała kaplica zwana Notre-Dame-de-Pitié) i jest widoczny z wielu punktów miasta. Markerem oznaczona jest prawosławna Cerkiew Opieki Matki Bożej i św. Aleksandra Newskiego (Église Alexandre Newsky), zbudowana pod koniec XIX wieku (konsekrowana w 1892 roku) dla zaspokojenia potrzeb przedstawicieli arystokracji rosyjskiej stale lub czasowo rezydujących w Biarritz.