Frydman

Wieś (ok. 1600 mieszkańców) w południowej Polsce, położona w województwie małopolskim, w gminie Łapsze Niżne w powiecie nowotarskim, 102 km od Krakowa , 17 km na wschód od Nowego Targu , (➤ mapka)(➤ mapka), na północnych krańcach regionu Spisz, w pobliżu ujścia rzeki Białki do Jeziora Czorsztyńskiego , 3,5 km od Dębna Podhalańskiego (➤ mapka)(➤ mapka). Wieś, założona na przełomie XIII i XIV wieku, jest jedną z najstarszych na polskim Podtatrzu. Dojazd: z Nowego Targu drogą 969.

Wieś (po słowacku zwana Fridman, po węgiersku Frigyesvágása, po niemiecku Friedmann) była pierwotnie zasiedlona przez osadników polskich, lecz przez stulecia należała do kolejnych węgierskich właścicieli północnego Spiszu, by dopiero po pierwszej wojnie światowej znaleźć się w Polsce.

Odwiedzając miejscowość warto zwrócić uwagę na pochodzący z XVI wieku (później przebudowany) renesansowy budynek, będący niegdyś rezydencją magnacką György Horvátha, który kupił w 1589 roku dobra niedzickie, w tym wieś Frydman, i przekształcił istniejącą tu wcześniej niewielką strażnicę w obronny kasztel (budynek jest dziś własnością prywatną i nie jest udostępniony do zwiedzania).

Niedaleko kasztelu (na posesji pod adresem Jana Pawła II 4, także prywatnej), znajdują się wejścia do unikatowych, długich na 100 m dwupiętrowych piwnic, w których niegdyś przechowywano sprowadzane z Węgier wino; zwiedzanie jest możliwe za zgodą właścicieli

Głównym zabytkiem wsi jest stojący przy rynku wczesnogotycki (ale z późnobarokowym i rokokowym wystrojem wnętrza) kościół św. Stanisława, uważany za najstarszy na polskim Podtatrzu. Osobliwością jest widoczna na zdjęciu powyżej rzadko spotykana wieża z renesansową attyką z XVI-XVII wieku.

Warto poza tym zwrócić uwagę na romańskie okno oraz krzyżowo-żebrowe sklepienie z przełomu XIII i XIV wieku, obraz przedstawiający scenę śmierci patrona kościoła w ołtarzu głównym z XVIII wieku, obraz przedstawiający św. Cecylię, patronkę muzyki, a także na ośmiokątną kaplicę Matki Boskiej Karmelitańskiej zbudowaną w 1764 roku, ufundowaną przez ówczesnego proboszcza.