Jezioro jest położone na wysokości 600 m n.p.m., na skraju Alp Bawarskich: jego północne brzegi są płaskie, otoczone wrzosowiskami, południowe leżą u podnóża gór. Ma powierzchnię 6 km2, a jego maksymalna głębokość wynosi 66 m. Rzeka Loisach wpływa do jeziora od północy w pobliżu miejscowości Schlehdorf , wypływa na północny wschód w pobliżu miejscowości Kochel am See . Jezioro należy do wspónoty administracyjnej Kochel am See (Verwaltungsgemeinschaft Kochel am See), na którą składają się wymienione wyżej miejscowości: Kochel am See (nieco ponad 4 tys. mieszkańców) oraz Schlehdorf (ok. 1,2 tys. mieszkańców) - do pierwszej z tych miejscowości należy ok. 70% jeziora, do drugiej pozostała część.
Kochel am See
Kochel am See, siedziba wspomnianej wyżej wspólnoty i siedziba gminy o tej samej nazwie, obejmuje, poza większą częścią jeziora Kochelsee, także całe jezioro Walchensee i niektóre z położonych nad Walchensee miejscowości. Malowniczość okolic obu jezior od początku XX wieku przyciągała artystów. W Urfeld am Walchensee miał dom i mieszkał w ostatnich latach życia Lovis Corinth. W Ried , miejscowości położonej przy drodze B11 na północny wschód od Kochel am See, w pobliżu Bichl, mieszkał od 1914 roku jeden z najbardziej znanych ekspresjonistów niemieckich, Franz Marc, wraz z żoną, Marią Marc, także malarką. W Kochel am See znajduje się muzem (Franz Marc Museum), poświęcone twórczości Franza Marca i innych członków ugrupowania artystycznego "Błękitny Jeździec" ("Blaue Reiter"); w muzeum można obejrzeć ekspozycję stałą, organizowane są też wystawy czasowe.
Okolice
- Markerem jest oznaczony klasztor Benediktbeuern, położony w liczącej ok. 3,5 tys. mieszkańców miejscowości o tej samej nazwie, najbardziej znany stąd, że 1803 roku znaleziony tu został słynny średniowieczny manuskrypt Carmina Burana (zbiór 254 różnego rodzaju pieśni pochodzącch w większości z XI i XII wieku), na którym oparta została kantata sceniczna Carmina Burana skomponowana w połowie lat 30. XX wieku przez Carla Orffa. Klasztor pierwotnie należał do benedyktynów (stąd nazwa), od 1930 roku rezydują tu salezjanie.