Messyna

Messyna (stosuje się też pisownię Mesyna) – to trzecie pod względem liczby mieszkańców (ok. 250 tys.) miasto na Sycylii, w północno-wschodniej części wyspy, nad Cieśniną Messyńską, połączone komunikacją promową z Półwyspem Apenińskim (główne linie łączą Messynę z Villa San Giovanni i Reggio di Calabria ) (➤ mapka)(➤ mapka). Ważny port wojenny i handlowy. Dla większości turystów miejsce, w którym zaczynają zwiedzanie Sycylii. Tuż obok miasta przebiega autostrada A20 (zjazd Messina-Boccetta), biegnąca z Messyny na zachód w kierunku Palermo, a na południe w kierunku Katanii. Warto pamiętać, że miasto było prawie całkowicie zniszczone przez katastrofalne trzęsienie ziemi z epicentrum w Cieśninie Messyńskiej (fale tsunami osiągały wysokość 12 metrów, zniszczenia dotknęły wówczas również leżące po przeciwnej stronie cieśniny Reggio di Calabria), jakie miało miejsce 28 grudnia 1908 roku; niektóre źródła szacują liczbę ofiar na ponad 100 tys. Obecny plan urbanistyczny i architektura miasta, a także asortyment wartych zobaczenia zabytków niemal w całości są wynikiem odbudowy podjętej natychmiast po kataklizmie.

Leżące w strategicznym dla całego Morza Śródziemnego miejscu miasto zostało założone przez kolonistów greckich w VIII wieku p.n.e., i pierwotnie nazwane Zankle, być może z powodu kształtu zatoki (ζάγκλον - kosa); od V wieku nazywane jest Messyną (od nazwy greckiego miasta, Μεσσήνη). Na początku IV wieku zniszczone przez Kartagińczyków, później zdobyte przez Dionizjusza I, tyrana Syrakuz, następnie wielokrotnie przechodzące z rąk do rąk, po pierwszej wojnie punickiej znalazło się w granicach Cesarstwa Rzymskiego, a po upadku Rzymu pozostawało we władaniu Gotów, potem Bizancjum, Arabów, i wreszcie w XI wieku Normanów - Roberta i Rogera (króla Rogera I) Guiscardów.

Okresem największego rozkwitu Messyny był początek XVII wieku, gdy Sycylia pozostawała w rękach Hiszpanów. W połowie XIX wieku miasto było jednym z ważnych ośrodków ruchu zjednoczeniowego (Risorgimento). W lipcu 1860 roku Messynę zajęły wojska Garibaldiego; stąd zaczęła się przeprawa powstańców przez Cieśninę Messyńską i marsz na północ, na spotkanie z oddziałami lombardzkimi z królem Wiktorem Emanuelem.


Za główną atrakcję Messyny uważa się Plac Katedralny - Piazza Duomo (z katedrą , dzwonnicą i tzw. fontanną Oriona ). Warto przejść się nabrzeżem (z widokiem na Forte di San Salvatore , port jachtowy i Cieśninę Messyńską oraz odległe o zaledwie kilka kilometrów wybrzeże Kalabrii). W (dość oddalonym od centrum) Museo Regionale (Viale della Libertà) można zobaczyć m.in. dwa obrazy Caravaggia z początku XVII wieku (Boże Narodzenie i Wskrzeszenie Łazarza), poliptyk Antonella da Messina (urodzonego w Messynie w roku 1430) i wiele innych interesujących dzieł sztuki. Jeśli ma się trochę więcej czasu, warto odwiedzić Uniwersytet (przy Piazza Carducci), którego początki sięgają roku 1548 (pierwsze na świecie kolegium jezuickie, później Studium Generale).

Marker oznacza stojacy przy Piazza dei Catalani kościół Santissima Annunziata dei Catalani, świątynię z XII-XIII wieku, z końca okresu panowania Normanów, ze śladami wpływów architektury arabskiej. Po przeciwnej stronie ulicy, na placu, stoi pomnik Juana d'Austria , dowódcy floty chrześcijańskiej w bitwie pod Lepanto.


Ufundowana przez Henryka VI Hohenstaufa katedra w Messynie pochodzi z końca XII wieku; była później wielokrotnie przebudowywana i uszkadzana, również przez trzesienie ziemi z 1908 roku, a później też przez bombardowania w czasie II wojny światowej, w 1943 roku. Z trzech późno gotyckich portali w fasadzie - środkowy pochodzi prawdopodobnie z początków XV wieku. Wnętrze, z nawą główną i dwoma skrzydłami oddzielonymi ciągami filarów, jest prawie w całości rekonstruowane; oryginalne są niektóre rzeźby, chrzcielnica z XV wieku, figura św. Jana Chrzciciela. Warto zwrócić uwagę na grobowce, m.in. grobowiec króla Conrada IV, władcy Niemiec i Sycylii z XIII wieku.

Stojąca obok katedry wieża - to Torre dell'Orologio, dzwonnica mieszcząca (podobno) największy na świecie zegar astronomiczny skonstruowany w Strasburgu w 1933 roku, z uruchamianymi w południe figurami.

Przed wieżą - Fontana di Orione, fontanna z XVI wieku, z personifikacjami czterech rzek (Tybru, Nilu, Ebro i Camaro) jako głównymi elementami dekoracji rzeźbiarskiej.
Zamieszczone zdjęcie przedstawia widok z okolic katedry w kierunku Santuario della Madonna di Montalto - położonego na wzgórzu sanktuarium widocznego z wielu miejsc w Messynie. Kościół został założony w końcu XIII wieku podczas tzw. Nieszporów Sycylijskich, czyli powszechnego powstania mieszkańców wyspy przeciwko panowaniu francuskich Andegawenów - zgodnie z wolą Madonny, która jakoby ukazała się messyńczykom w czasie oblężenia miasta przez nieprzyjaciela. Sanktuarium było pierwszą świątynią odbudowaną w mieście po trzęsieniu ziemi w 1908 roku. Z placu przed kościołem rozciąga się rozległy widok na miasto i Cieśninę Messyńską.

• Messyna leży w regionie zagrożonym trzęsieniami ziemi. Katastrofalne trzęsienie z 1908 roku było ostatnim tego typu kataklizmem; już wcześniej jednak miasto było wielokrotnie niszczone (choć może na mniejszą skalę niż w roku 1908) przez wstrząsy sejsmiczne, m.in. w latach 1783 i 1894.
• Messyna była pierwszym miastem w Europie, w którym odnotowano - w październiku 1347 roku - przypadek dżumy. Ogniskiem choroby była prawdopodobnie Azja Środkowa. Uważa się, że zarazki tej choroby przywleczone zostały do Messyny na statkach uciekających z genueńskiej faktorii handlowej Kaffa na Krymie, obleganej przez Tatarów, którzy w 1346 roku, używając katapult, wrzucali podobno za mury Kaffy zwłoki zmarłych na dżumę. Zaczynając od Messyny, epidemia rozszerzyła się na niemal całą Europę, zabijając, jak się ocenia, jedną trzecią ludności; wygasła dopiero w 1352 roku.