, 170 km na południe od Nafplionu 
, 144 km na południowy wschód od Tripoli 
, stolicy regionu Peloponez (➤ mapka(➤ mapka)). Atrakcja turystyczna, znana jako "Gibraltar Wschodu". Monemwasia jest położona na małej wyspie (powstałej w wyniku trzęsienia ziemi w 375 roku), połączonej długą na 200 m, wąską groblą (zbudowaną w 1971 roku) z lądem stałym (z miejsowością Gefira
([Γέφυρα]), u stóp wielkiej skały wyrastającej z morza (stąd nazwa "Gibraltar Wschodu"). Ufortyfikowane miasto zostało założone w 583 roku; od X wieku było ważnym ośrodkiem handlowym i portem morskim. W połowie XIII wieku twierdzę zdobył, po długim oblężeniu, Wilhelm II z Villehardouin, wkrótce potem jednak wyspa wróciła pod panowanie Bizancjum. W 1460 roku Monemwasia przeszła na krótko w ręce papieża, a następnie pod kontrolę już to Republiki Weneckiej, już to Turków osmańskich, przechodząc parokrotnie z rąk do rąk. Miasto zostało wyzwolone spod panowania tureckiego w 1821 roku podczas greckiej wojny o niepodległość. Dziś Monemwasia jest atrakcją turystyczną (z infrastrukturą noclegową i gastronomiczną w Gefirze).
, z nielicznymi ocalałymi zabytkami, z których do najważniejszych należy stojący na skraju przepaści bizantyjski kościół Agia Sofia 
([Ιερός Ναός Αγίας Σοφίας]) z XIII wieku z pozostałościami fresków i dekoracji rzeźbiarskiej (później przebudowany, w czasach tureckich wykorzystywany jako meczet).
Do ważniejszych zabytków Dolnego Miasta, przylegającego do ściany skalnej, a z pozostałych trzech stron otoczonego XVI-wiecznymi weneckimi murami obronnymi (brama wejściowa od zachodu oznaczona jest markerem 
), stanowiącego labirynt wąskich uliczek zabudowanych domami krytych dachówką, należą: prawosławna katedra Elkomenos Christos 
([Εκκλησία Ελκόμενος Χριστός]) z końca XIII wieku, odbudowana przez Wenecjan pod koniec XVII wieku, wenecki kościół Panagia Chrysafitissa 
([Εκκλησία Παναγιά η Χρυσαφίτισσα]) z XVII wieku , a także duży wenecki kościół Agios Nikolaos 
([Άγιος Νικόλαος]) z XVIII wieku.więcej informacji w przygotowaniu
