Opinogóra Górna

Wieś w Polsce centralnej, w województwie mazowieckim, położona 110 km na północ od Warszawy , 8,5 km na północny wschód od Ciechanowa (➤ mapka)(➤ mapka), należąca niegdyś do rodziny Krasińskich. Główną atrakcją wsi jest Muzeum Romantyzmu, gromadzące pamiątki związane z historią rodziny Krasińskich, a także pamiątki epoki napoleońskiej.

Tereny, na których leży wieś, były zamieszkałe już w Starożytności, o czym świadczą pozostałości cmentarzyska z okresu późnorzymskiego (prawdopodobnie z IV wieku). Pierwsze pisana wzmianka o Opinogórze (pod nazwą Opinogote) pochodzi z 1185 roku; w dokumencie z XV wieku wieś występuje już pod nazwą Opinogóra (z podziałem na Opinogórę Górną i Dolną). Od 1421 roku Opinogóra Górna należała do domeny książat mazowieckich, którzy zbudowali tu dwór myśliwski. Po przyłączeniu Mazowsza do Polski Opinogóra stała się częścią dóbr królewskich. W 1659 król Jan II Kazimierz Waza podarował Opinogórę Janowi Kazimierzowi Krasińskiemu (1607–1669), dyplomacie i dworzaninowi, pełniącemu wiele ważnych funkcji państwowych, m.in. w latach 1658-1668 funkcję podskarbiego wielkego koronnego; odtąd wieś pozostawała w rękach rodziny Krasińskich do roku 1945, z przerwą w okresie zaborów, gdy majątek wszedł w skład kamery pruskiej, a później, po wkroczeniu wojsk Napoleona, został własnością Jana Bernadotte (Jean Baptiste Jules Bernadotte), marszałka Francji w latach 1804–1811, późniejszego króla Szwecji. W 1811 roku, dekretem cesarskim, Krasińscy odzyskali prawa do majątku (uzyskując zarazem tytuł hrabiowski) i pozostawali właścicielami wsi (mającej od 1844 roku status ordynacji) do końca II wojny światowej.


W 1961 roku, 20 maja (w 150. rocznicę dekretu Napoleona przywracającego Opinogórę Krasińskim), po kilku latach prac rewaloryzacyjnych, otwarte zostało w Opinogórze Górnej Muzeum Romantyzmu, obejmujące dziś kilka budynków usytuowanych na terenie rozległego (22 hektary) parku krajobrazowego w stylu angielskim. Najstarszym z nich jest neogotycki pałacyk z lat 40. XIX wieku (zwany "Zameczkiem"), mieszczący stałą ekspozycję poświęconą Zygmuntowi Krasińskiemu (1812-1859). Markerem oznaczony jest zrekostruowany neogotycki budynek Oficyny Dworskiej (gdzie organizowane są ekspozycje czasowe i gdzie mieści się też Ośrodek Studiów Epoki Napoleońskiej), a markerem - dwór zbudowany w latach 2006-2008 według projektu architekta Józefa Gałęzowskiego z roku 1908 (przygotowanego na zlecenie hrabiego Adama Krasińskiego).

W parku w pobliżu dworu znajduje się (odsłonięty w 1989 roku) jedyny w Polsce pomnik Zygmunta Krasińskiego, dłuta Mieczysława Weltera, przedstawiający poetę siedzącego w fotelu.

Markerem oznaczony jest na zamieszczonej wyżej mapce kościół św. Zygmunta, stojący na skraju parku, zbudowany w latach 1874-1877 (konsekrowany w 1885 roku) w miejscu, gdzie wcześniej istniała (od 1822 roku) kaplica rodowa Krasińskich połączona z panteonem grobowym, mająca kształt niewielkiej rotundy.

Obecny kościół, zbudowany według projektu Wincentego Rajkiewicza, jest neoklasycystyczną jednonawową świątynią z czterokolumnowym portykiem. We wnetrzu warto zwrócić uwagę na pomnik nagrobny matki poety, Marii z Radziwiłłów Krasińskiej z 1841 roku, a także na epitafia jego synów i epitafium Amelii Załuskiej autorstwa Konstantego Laszczki z 1899 roku.

W podziemiach kościoła złożone są trumny z prochami Krasińskich z linii opinogórskiej - samego Zygmunta Krasińskiego oraz jego rodziców i dziadków, synów i wnuków.