Štúrovo

Liczące ok. 10 tys. mieszkańców miasto w południowej Słowacji, położone na grancy z Węgrami, 152 km na południowy wschód od Bratysławy , 52 km na północny zachód od Budapesztu (➤ mapka)(➤ mapka). Miasto znane jest jako miejsce dwu bitew stoczonych przez Jana III Sobieskiego z Turkami w 1683 roku.

Miasto leży na lewym brzegu Dunaju , wzdłuż którego biegnie granica z Węgrami; po przeciwnej stronie rzeki leży Ostrzyhom (Esztergom), słynący z największego i najważniejszego kościoła Węgier, Bazyliki św. Wojciecha , siedziby prymasów węgierskiego kościoła rzymskokatolickiego. Łączący te miejscowości, długi na 500 metrów Most Marii Walerii (Most Márie Valérie), biorący swą nazwę od imienia arcyksiężniczki Marii Walerii, córki cesarza Franciszka Józefa I i cesarzowej Elżbiety, został zbudowany w 1895 roku, zniszczony w 1919 roku, odbudowany w 1927 roku, lecz ponownie zniszczony w grudniu 1944 roku przez wycofujące się wojska niemieckie, i ponownie odbudowany oraz otwarty dopiero w 2001 roku (wcześniej działała przeprawa promowa).


Turystyczne znaczenie Štúrova wiąże się prawie wyłącznie z granicznym położeniem miasta i bezpośrednim sąsiedztwem Ostrzyhomia, jednej z ważniejszych węgierskich destynacji turystcznych. Dla polskiego turysty interesująca może być informacja, że od 2008 roku w mieście stoi (w miejscu oznaczonym markerem ) pomnik Jana III Sobieskiego, postawiony tu w 325. rocznicę dwu bitew (znanych jako bitwy pod Parkanami), jakie Sobieski stoczył z Turkami 7 i 9 października 1683 roku, w niecały miesiąc po słynnej bitwie pod Wiedniem. Druga z tych bitew okazała się decydującym, strategicznym zwycięstwem wojsk dowodzonej przez Sobieskiego koalicji, co dla Štúrova oznaczało wyzwolenie spod trwającego od 1541 roku panowania tureckiego i powrót do Węgier, w granicach których miasto pozostało aż do końca pierwszej wojny światowej, gdy zostało, z powodów politycznych i gospodarczych, przyznane nowopowstałej Czechosłowacji, mimo że przed wojną ponad 95% ludności stanowili Węgrzy (miasto nosiło wówczas węgierską nazwę "Párkány", słowacką "Parkan"). W 1948 roku zmieniono nazwę miasta na obecną, pochodzącą od nazwiska XIX-wiecznego słowackiego pisarza, publicysty i działacza narodowego Ľudovíta Štúra (i nazwa ta obowiązuje do dziś, mimo że w zorganizowanym w 1989 roku lokalnym referendum mieszkańcu opowiedzieli się za przywróceniem nazwy historycznej).