, 19 km na północny wschód od Cannes
. Słynie z produkcji ceramiki i szkła artystycznego. Obok Antibes
, Valbonne
, Mougins
i Vallauris
, Biot jest jedną z gmin, na których terenie położony jest słynny francuski park technologiczny Sophia Antipolis
(➤
mapka)(➤ mapka).Tereny, na których leży Biot (podobnie jak inne tereny położone na wybrzeżu dzisiejszego departamentu Alp Nadmorskich), obfitują w liczne pozostałości z czasów starożytnych; znaleziono tu ślady obecności plemion liguryjskich, kolonizacji greckiej, a także - last but not least - pozostałości z czasów rzymskich, zaczynających się tu w 154 roku p.n.e., gdy okolica została włączona do ówczesnego Antipolis (dziś Antibes). Pierwsze wzmianki o Biot pochodzą z XI wieku; w dokumentach z XII wieku nazwa miejscowości wymieniana jest już w wielu dokumentach dotyczących dóbr należących do biskupstwa Antibes. Na początku XIII wieku Biot zostało przez ówczesnego hrabiego Prowansji Alfonsa II podarowane zakonowi templariuszy; po zawieszeniu tego zakonu w 1312 roku przez papieża Klemesa V na soborze w Vienne zostało przekazane joannitom.
W końcu XIV wieku miasto zostało prawie doszczętnie zniszczone w działaniach wojennych; cały region został też dotknięty dżumą, a później na pewien czas stał się siedliskiem bandytów, a także celem ataków piratów. Dopiero w 1470 roku, za panowania "dobrego króla René" (René d'Anjou), hrabiego Prowansji w latach 1434-1480, Biot zostało ponownie zasiedlone kolonistami sprowadzonymi z Ligurii. Dzięki nadanym przywilejom miasto zaczęło się szybko rozwijać, a w XVI wieku (częściowo dzięki właściwościom tutejszej gleby, bogatej w glinę, piasek, mangan, itp.) stało się znanym ośrodkiem produkcji ceramiki i szkła, eksportującym swe wyroby nawet poza Europę. W XVIII wieku (w znacznym stopniu w wyniku rewolucji przemysłowej, konkurencyjnej wobec tradycyjnego rzemiosła) zaczął się dla miasta gorszy okres. Druga połowa XX wieku przyniosła renesans dawnych umiejętności - do Biot zaczęli przyjeżdżać znani artyści, by zajmować się produkcją ceramiki (m.in. Fernand Léger), w 1956 powstała w Biot słynna działająca do dziś huta szkła (Verrerie de Biot), miasto odzyskało dawną pozycję, a powstanie wspomnianego wyżej parku technologicznego Sophia Antipolis, częściowo na terenie gminy Biot, dodatkowo przyczyniło się do jego demograficznego i gospodarczego rozwoju.
, biegnąca z północnego zachodu na południowy wschód, od charakterystycznego ostrego zakrętu drogi D4 (marker 
) w stronę Place des Arcades 
- to niekończący się ciąg pracowni i sklepów z wyrobami tutejszego rzemiosła artystycznego; galeria i sklep ze szkłem działają też we wspomnianej wyżej wytwórni - Verrerie de Biot, znajdującej się przy ulicy Chemin des Combes, pod numerem 5 (marker 
). Marker 
oznacza niewielkie muzeum historyczne - Musée d'Histoire et de Céramique Biotoises (przy Rue Saint-Sébastien, pod numerem 9), mieszczące się w dawnej kaplicy.Specjalną atrakcją dla miłośników twórczości Fernanda Légera może być poświęcone mu muzeum - Musée National Fernand Léger
(Chemin du Val de Pôme) - mieszczące się w pawilonie ozdobionym wielką mozaiką artysty. Od 1950 roku Léger miał w Biot pracownię ceramiczną; w 1960 roku powstało muzeum, w którym można podziwiać największą, po paryskim Centre Pompidou, kolekcję jego dzieł.Markerem
oznaczony jest romański kościół św. Marii Magdaleny (Église Sainte-Marie-Madeleine de Biot), stojący przy Place de l'Église, bardzo blisko Place des Arcades, w miejscu gdzie pierwotnie znajdowała się starsza świątynia, zbudowana w XII wieku, później częściowo zniszczona. Obecną świątynię zaczęto wznosić po 1470 roku. We wnętrzu warto zwrócić uwagę m.in. na obraz znany jako Vierge du Rosaire pochodzący z początku XVI wieku, dzieło Louis Bréa (znanego też jako Ludovico Brea), wybitnego przedstawiciela szkoły nicejskiej.
