Galeria zdjęć
Cały akwedukt, o długości około 50 km i całkowitym spadku 17 m, składający się z szeregu tuneli i mostów, zbudowany z bloków kamiennych bez użycia zaprawy, powstał prawdopodobnie w połowie I wieku n.e. Przez długi czas uważano co prawda, że został zbudowany w latach 26 p.n.e.- 16 p.n.e., za panowania Augusta, na polecenie Marka Wipsaniusza Agrypy, polityka i dowódcy wojskowego, zięcia cesarza - i takie informacje można znaleźć w wielu źródłach. Nowsze badania jednak sugerują, że budowa trwała ok. 15 lat, między 40 a 60 rokiem n.e., a więc raczej w czasie panowania cesarza Klaudiusza.
Do naszych czasów zachowało się kilka fragmentów akweduktu; odcinek zwany Pont du Gard jest najbardziej znany, najbardziej widowiskowy i bodaj najlepiej zachowany. Jest trzypiętrową arkadą o długości 270 m i wysokości 49 m; w dolnej kondygnacji ma 6 łuków, w środkowej - 11, a w najwyższej, gdzie umieszczony został kanał prowadzący wodę - 35. Szacuje się, że akwedukt dostarczał do zbiornika w Nîmes ok. 20 tysięcy m3 wody dziennie (według innych szacunków - nawet ok. 40 tysięcy m3).
Akwedukt funkcjonował sprawnie do IV wieku, później, źle konserwowany, stopniowo tracił drożność, tak iż w IX wieku (a według nowszych badań już w VI wieku) przestał pełnić swoją pierwotną funkcję. W Średniowieczu i poźniej środkowa kondygnacja akweduktu używana była jako most; w połowie XVIII wieku most drogowy został dobudowany na najniższym piętrze - ale już od XVI wieku doceniano wyjątkową wartość budowli i wielokrotnie, m.in. w XVIII wieku, a poźniej w XIX wieku, za panowania Napoleona III, podejmowano prace konserwtorskie; obecnie Pont du Gard jest wyłącznie atrakcją turystyczną i nie pełni żadnych funkcji użytkowych.
Do Pont du Gard można dojechać z obu stron, od północy i od południa (dokładniej - od północnego zachodu lub od południowego wschodu); stosunkowo niedaleko samego akweduktu są duże (ale mimo to w sezonie zwykle zatłoczone) parkingi, od których ostatni odcinek trzeba przejść pieszo.