, ok. 20 km (w linii prostej, drogą dostępną dla samochodów ok. 55 km) od miejscowości Vielha 
, stolicy powiatu (comarca) Val d'Aran. W miejscowości Boí 
znajduje się zachodnie wejście do parku, w miejscowości Espot 
- wschodnie (➤ mapka)(➤ mapka).Parc Nacional d'Aigüestortes i Estany de Sant Maurici (po hiszpańsku: Parque nacional de Aiguas Tortas y Lago de San Mauricio) został założony w 1955 roku jako piąty park narodowy w Hiszpanii, drugi w Pirenejach (po parku Ordesa i Mont Perdut), jedyny w Katalonii. Nazwa "Aigüestortes" odnosi się do meandrów rzeki Riu de Sant Nicolau
, głównej rzeki zachodniej cześci parku, wypływającej ze stawu znanego jako Estany Long 
i wpadającej do Noguera de Tor 
, dopływu Noguera Ribagorça 
, zaś nazwa "Sant Maurici" - do nazwy najpopularniejszego miejsca wschodniej części parku, Stawu św. Maurycego (Estany de Sant Maurici 
), z którego wypływa Riu Escrita 
, wpadająca do rzeki Noguera Pallaresa 
. Obie cześci parku leżą po południowej stronie głównej grani Pirenejów, ale, oddzielone grzbietem łączącym szczyty Pic del Portarró 
(2734 m) i Agulla del Portarró 
(2675 m), różnią się zarówno pod względem krajobrazu, jak klimatu (część zachodnia, bardziej płaska, jest pod większym wpływem klimatu atlantyckiego, część wschodnia - pod wpływem klimatu kontynentalnego). Dolina rzeki Sant Nicolau, Vall de Sant Nicolau, geograficznie należąca od rejonu doliny Vall de Boí, również z administracyjnego punktu widzenia należy prawie w całości (91%) do gminy Vall de Boí w powiecie Alta Ribagorça. Część wschodnia, tzn. dolina rzeki Escrita, geograficznie będąca częścią doliny Vall d'Aneu, należy do gminy Espot w powiecie Pallars Sobirà. Obie doliny łączy wysoka na 2427 m n.p.m. przełęcz Portarró d'Espot 
, zwana też krócej Portarró; przebiega przez nią jedna z najpopularniejszych tras turystycznych w parku. po stronie zachodniej i w Espot po stronie wschodniej; w obu miejscowościach działają punkty informacji turystycznej.Na terenie parku znajdują się cztery pirenejskie szczyty o wysokości przekraczającej 3000 m n.p.m. i kilkadziesiąt, których wysokość przekracza 2500 m. Najwyższym szczytem w parku jest oznaczony markerem
Pic de Comaloforno (3029 m), ale najbardziej znanymi są bliźniacze szczyty Gran Encantat 
(2748 m) i Petit Encantat (2734 m), położone na południowy wschód od Stawu św. Maurycego (widok od strony stawu w stronę Els Encantat jest bodaj najpopularniejszym motywem parku prezentowanym na pocztówkach, w folderach turystycznych, itp.). W wewnętrznej strefie parku znajduje się ok. 80 stawów, z których, poza już wymienionymi (Estany Llong i Estany Sant Maurici) najbardziej znanymi są m.in. Estany de Llebreta 
, Estany Gran d'Amitges 
, a także bardzo glęboki staw Estany Negre de Peguera 
, położony na wschód od jednego z bardziej znanych szczytów parku, Pic de Peguera 
(2980 m), na wysokości 2330 m n.p.m.; w całym parku stawów o powierzchni powyżej pół hektara jest prawie 200.Wstep do parku jest bezpłatny. Samochód trzeba zostawić na jednym z parkingów w pobliżu zachodniego lub wschodniego wejścia do parku. W lecie główną atrakcją parku są szerokie możliwości uprawiania turystyki pieszej, poczynając od łatwych spacerów, poprzez dłuższe i wymagające lepszej kondycji wycieczki lub poważniejsze wyprawy górskie, do wspinaczki. Przykładem łatwej i niezbyt długiej wycieczki w zachodniej części parku może być spacer od Estany Llebreta wzdłuż rzeki Sant Nicolau do Estany Llong, a w części wschodniej - wycieczka znad Estany Sant Maurici do Estany Gran d'Amitges lub do Estany Negre de Peguera. Niektóre drogi są dostępne dla rowerów górskich. W zimie można uprawiać narciarstwo przełajowe. W lecie na terenie parku i w okolicach działa wiele schronisk górskich.
