Heiligenblut leży w odległości ok. 15 km od przełęczy Hochtor (2504 m), na granicy Karyntii z krajem związkowym Salzburg. Jak już wspomniano, miejscowość stanowi południową bramę wjazdową na Grossglockner Hochalpenstrasse; w miejscu oznaczonym markerem , położonym 8 km na północny zachód od centrum Heiligenblut, odgałęzia się droga na Franz-Josefs-Hohe. Historia miejscowości związana była od najdawniejszych czasów z przełęczą Hochtor, przez którą już w Starożytności prowadził ważny translpejski szlak handlowy; w okolicach, w masywie Godlberggruppe, wydobywano też aż do początków XVII wieku duże ilości złota. Początki turystyki w regionie sięgają lat 30. XX wieku, gdy rozpoczęto budowę Hochalpenstrasse; wcześniej miejscowość nie była szerzej znana (pomijając jej rolę jako celu pielgrzymek, zob. niżej). Dziś Heiligenblut jest jedną z ważnych całorocznych miejscowości wypoczynkowych w regionie Parku Narodowego Wysokich Taurów, dysponującą rozwiniętą infrastrukturą noclegową i gastronomiczną.
W lecie w rejonie Heligenblut można uprawiać wspinaczkę, a także turystykę pieszą i rowerową. W zimie Heiligenblut jest ośrodkiem narciarskim, z trasami przeznaczonymi w większość dla osób mało i średnio zaawansowanych (łącznie ok. 55 km tras) na stokach gór Schareck (2606 m) i Giaidtroghohe (2969 m) i odpowiednią siecią wyciągów różnego typu.
Heiligenblut jako cel pielgrzymek
Nazwa miejscowości jest związana z legendą o ampułce z krwią Chrystusa znalezionej podobno przy zwłokach duńskiego rycerza Bricciusa wracającego w X wieku z Konstantynopola. Briccius, który według tej opowieści otrzymał ampułkę od cesarza Konstantyna VII, zginął w lawinie przeprawiając się przez Alpy. Znaleziony przy nim pojemnik był odtąd przechowywany w Heiligenblut, od XV wieku w zbudowanym wówczas gotyckim kościele z charakterystyczną wysoką wieżą, znanym jako Kirche von Heiligenblut lub jako kościół św. Wincentego z Saragossy będący od stuleci celem pielgrzymek (mimo, że istnienie Bricciusa nie zostało potwierdzone i Kościół, mimo starań mieszkańców Heiligenblut, nie dokonał jego kanonizacji ani nie potwierdził autentyczności relkiwi). Markerem oznaczona jest miejsce, w którym na wysokości 1629 m n.p.m. już w XIII wieku istniała kaplica (pierwszy raz wzmiankowana w dokumentach w 1271 roku) wiązana z postacią Bricciusa (Bricciuskapelle); kaplica stojąca dziś w tym miejscu powstała w 1872 roku.