Zafferana Etnea

Niewielkie (ok. 9,5 mieszkańców) miasto we Włoszech, na Sycylii, ok. 25 km na północ od Katanii , na wschodnich zboczach Etny (centrum miasta leży na wysokości 585 m n.p.m.). Zafferana Etnea jest ważną miejscowością turystyczną w bezpośredniej bliskości Etny . Najlepszy dojazd - z autostrady A18 (zarówno z północy, od strony Messyny , jak z południa, od strony Katanii - zjazd Giarre). Mniej więcej równolegle do autostrady, południkowo, biegnie przechodząca przez Zafferanę droga wschodnimi zboczami Etny; z kolei na zachód prowadzi z Zafferany droga do schroniska Rifugio Sapienza i dolnej stacji kolejki linowej na Etnę (➤ mapka)(➤ mapka).

Powstanie miasta związane jest z budową klasztoru benedyktynów, ufundowanego w 1387 roku, całkowicie zniszczonego (wraz z przyległym kościołem) podczas katastrofalnego trzęsienia ziemi w roku 1693.

Zafferana Etnea, położona w odległości zaledwie 12 km w linii prostej od wierzchołka Etny, leży w ogóle w miejscu szczególnie zagrożonym zarówno wstrząsami sejsmicznymi, jak wybuchami wulkanu - toteż wielokrotnie była niszczona i odbudowywana. Ostatnie poważne zagrożenie miało miejsce podczas wybuchu trwającego (wyjątkowo długo) od grudnia 1991 do marca 1993 roku.

Większość turystów odwiedza miasto głównie z uwagi na bliskość wierzchołka wulkanu; obok Nicolosi Zafferana Etnea jest w ostatnich latach głównym punktem startowym letnich i zimowych wypraw na Etnę.

Główne ulice miejscowości - to biegnące mniej więcej południkowo i mniej więcej rówonolegle do siebie Via Garibaldi i Via Roma . Głównym zabytkiem jest kościół parafialny ; markerem oznaczony jest ratusz, zaś markerem - ładny park położony na wschód od Piazza Umberto I, między Via del Giardini a Via Alessandro Manzoni.

Budowę Chiesa Madre - kościoła parafialnego Santa Maria della Provvidenza - rozpoczęto w 1731 roku. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana i odbudowywana po zniszczeniach spowodowanych głównie trzęsieniami ziemi: po ostatnim dużym trzęsieniu z 1984 roku była zamknięta przez kilkanaście lat i otwarta ponownie w roku 1997. Charakterystyczna fasada z dwiema bliźniaczymi wieżami wykonana jest z białego kamienia z Syrakuz. Trzynawowy kościół zbudowany jest na planie krzyża łacińskiego, z kopułą na skrzyżowaniu transeptu i nawy głównej. Warto zwrócić uwagę na obraz w ołtarzu św. Józefa - autorstwa (urodzonego w Zafferanie) Giuseppe Sciutiego.

Ratusz - Palazzo Comunale - pochodzi z końca XIX wieku. Zniszczony przez trzęsienie ziemi z 1984 roku, został ponownie otwarty w maju 2009 roku. We wnętrzu można obejrzeć dwa ważne dzieła Giuseppe Sciutiego - Benessere e le Arti oraz L'eruzione dell'Etna; popiersie artysty stoi przed schodami prowadzącymi do pałacu.