Historia Riposto wiąże się z dziejami pobliskich miejscowości - Giarre i Mascali. W Średniowieczu w należących do hrabstwa Mascali magazynach, rozlokowanych na terenie dzisiejszego Riposto, składowano wino i inne produkty rolne przeznaczone na eksport drogą morską. Na początku XVIII wieku wokół magazynów powstała osada (zasiedlona przez kolonistów z Messyny, uciekających z miasta przed epidemią dżumy), która szybko zaczęła się rozwijać i w końcu XIX wieku stała się dużym i ważnym ośrodkiem handlowym w regionie. W latach 1939-1945 Giarre i Riposto funkcjonowały, w wyniku administracyjnej decyzji faszystowskiego rządu Włoch, jako jedno miasto (Giarre-Riposto); od 1942 roku obowiązywała nazwa Jonia. W 1945 roku miejscowości zostały ponownie rozdzielone.
Obecnie gospodarka Riposto wciąż opiera się na rolnictwie i handlu (w tym na eksporcie wina), ale od pewnego czasu istotną rolę odgrywa też turystyka, oparta na dużym, nowoczesnym porcie jachtowym, długich i stosunkowo szerokich plażach, ciągnących się wzdłuż Via Spiaggia di Sant'Anna aż do Fondachello (w wielu przewodnikach określanych jako piaszczyste, w rzeczywistości żwirowych) oraz relatywnej bliskości Etny i innych atrakcji całego wybrzeża między Taorminą a Katanią. Wiele przewodników podkreśla poza tym malowniczość zabytkowej zabudowy Riposto, a nie bez znaczenia jest też łatwy dojazd zarówno od strony Messyny, jak od strony Katanii.
Głównym zabytkiem jest Santuario Madonna della Lettera, mała świątynia stojąca blisko portu, zbudowana w 1710 roku jako pierwszy kościół w Riposto (prawdopodobnie jednak na miejscu istniejących wcześniej budowli sakralnych). Nazwa sanktuarium odsyła do "Madonna della Lettera" - Matki Boskiej, która według tradycji w 42 roku wysłała do mieszkańców Messyny list (lettera) z błogosławieństwem, i której kult messyńscy założyciele Riposto chcieli w swym nowym mieście podtrzymywać. Wykopaliska pod sanktuarium pozwoliły odkryć interesujące krypty; we wnętrzu warto zwrócić uwagę na obraz przedstawiający Madonna della Lettera (który zastąpił podobno zaginioną bizantyjską ikonę) i na XVII-wieczne organy.
Innym kościołem wartym zobaczenia jest Chiesa Madre di San Pietro (na zdjęciu poniżej, w galerii) - trzynawowy kościół zbudowany na planie krzyża łacińskiego na przełomie XVIII i XIX wieku, z fasadą na wzór fasady rzymskiej bazyliki Św. Jana na Lateranie, poświęcony św. Piotrowi jako patronowi żeglarzy. We wnętrzu można obejrzeć XIX-wieczne obrazy Giuseppe Zacco i Antonia Bonaccorsiego; warto też zwrócić uwagę na organy z początków XIX w. (podobno jedyne zachowane francuskie organy we Włoszech) oraz na ambonę.