Zugspitze

Zugspitze (2962 m) - to najwyższy szczyt Niemiec, położony w Alpach Wschodnich, na granicy Niemiec i Austrii, ok. 90 km (w linii prostej) na południowy zachód od Monachium , ok. 35 km na północny zachód od Innsbrucka , ok. 11 km na południowy zachód od Garmisch-Partenkirchen oraz 6 km na północny wschód od miejscowości Ehrwald w Austrii (➤ mapka)(➤ mapka). Jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Niemiec.


Zugspitze (także: Zugspitz) jest najwyższym szczytem pasma Wettersteingebirge, należącego do północnych Alp Wapiennych, jednej z trzech części Alp Wschodnich. Wzdłuż pasma przebiega granica między Niemcami a Austrią. Po stronie północnej leżą niemieckie gminy Garmisch-Partenkirchen i Grainau (z siedzibą w miejscowości Grainau ), od zachodu - austriacka gmina Ehrwald. Na południu dolina Gaistal oddziela łańcuch Wettersteingebirge od położonego w Austrii pasma znanego jako Miemienger Gebirge (albo Mieminger Kette) z najwyższym szczytem Hochplattig , wznoszącym się na wysokość 2768 m.

Masyw Zugspitze leży w miejscu, gdzie zbiegają się grań główna łańcucha Wetterstein, grań Blassen ze szczytami Hochblassen (2706 m) oraz Alpspitze (2628 m), i grań Waxenstein ze szczytem Waxenstein (2277 m). Pierwotnie miał trzy wierzchołki, z których dwa (środkowy i zachodni, przez który przebiega granica niemiecko-austriacka i na której niegdyś było przejście graniczne) uległy poważnym zniszczeniom w wyniku prowadzonych na nich prac budowlanych. Jedynym zachowanym w postaci zbliżonej do pierwotnej jest wierzchołek wschodni, dziś najwyższy, wznoszący się na wysokość 2962 m, uważany za główny, ze stojącym na nim pozłacanym 4-metrowym krzyżem (będącym repliką pierwszego krzyża postawionego na zachodnim wierzchołku Zugspitze w 1851 roku). W pobliżu wierzchołka stoi otwarte w 1897 roku schronisko monachijskiej sekcji Niemieckiego Związku Alpejskiego - Münchener Haus oraz stacja meteorologiczna. Markerem oznaczony jest płaskowyż znany jako Zugspitzplatt, położony na wysokości 2000-2650 m i stanowiący górne piętro doliny Reintal , oddzielającej główną grań Wettersteingebirge od grani Blassen; na płaskowyżu działa jedyny w Niemczech ośrodek narciarski na lodowcu (łącznie ok. 20 km tras, kilka wyciągów). Między graniami Blassen i Waxenstein leży dolina Höllental .


Szczyt Zugspitze, słynący z niezwykle rozległego panoramicznego widoku, jest jednym z najpopularniejszych celów turystycznych w Niemczech. Większość turystów dociera w pobliże wierzchołka korzystając z jednej z trzech kolejek linowych. Oznaczona markerem dolna stacja jednej z nich, znanej jako Eibsee-Seilbahn, leży nad jeziorem Eibsee położonym kilka kilometrów na południowy zachód od Grainau. Dolna stacja drugiej z nich, oznaczona markerem , leży na płaskowyżu Zugspitzplatt i można do niej dojechać z Garmisch-Partenkirchen kolejką zębatą (ostatnie 5 km tunelem). Dolna stacja trzeciej kolejki, Tiroler Zugspitzbahn, leży po stronie austriackiej, w Obermoos .

Za pierwsze udokumentowane wejście na szczyt Zugspitze uważa się wejście (na wierzchołek zachodni) dokonane 27 sierpnia 1820 roku przez porucznika armii bawarskiej, Josefa Nausa, jego adiutanta i przewodnika Johanna Georga Tauschla w ramach działalności bawarskiego Biura Topograficznego; pierwsze wejście zimowe miało miejsce w 1882 roku.


Dziś na szczyt Zugspitze prowadzi kilka dróg uważanych za turystycznie dostępne, chociaż tylko jedna z nich jest drogą bez trudności technicznych, dostępną dla każdej osoby o odpowiedniej kondycji. Droga ta, częściowo pokrywająca się z drogą pierwszych zdobywców szczytu, prowadzi doliną Reintal: punktem wyjścia jest Garmisch-Partenkirchen, skąd idzie się wzdłuż rzeki Partnach, przez wąwóz Partnachklamm , obok schroniska Bockhütte (bez możliwości noclegu), do schroniska Reintalanger Hütte (1370 m) i następnie schroniska Knorrhütte (2051 m), stojącego na wschodnim krańcu płaskowyżu Zugspitzplatt, skąd przez północną część lodowca Schneeferner na szczyt (do schroniska Knorrhütte można też łatwo dojść od strony południowej, z Ehrwarder Alm , hali położonej po południowej, austriackiej stronie glównej grani Wettersteingebirge). Droga, jak już wspomniano, jest łatwa, ale bardzo długa i wymagająca pokonania 2232 m deniwelacji - przejście całego szlaku zajmuje 8-10 godzin (toteż wielu turystów pokonuje ją w dwóch etapach, z noclegiem w Reintalanger Hütte lub Knorrhütte).


Dwie inne drogi, choć uważane są także za drogi dostępne dla turystów, są trudniejsze i wymagają umiejętności pokonywania odcinków wspinaczki o charakterze ferratowym, a z drugiej strony, umiejętności poruszania się po lodowcu. Jedna z nich prowadzi z Grainau, wzdłuż potoku Hammersbach, doliną oddzielającą grań Blassen od grani Waxenstein, przez wąwóz Höllentalklamm , do schroniska Höllentalangerhütte (1381 m), do końca doliny Höllental i następnie (odcinek o charakterze ferraty, odcinek lodowcem) na szczyt. Punktem wyjścia drugiej z nich jest zazwyczaj dolna stacja kolejki Tiroler Zugspitzbahn. Pierwszy odcinek tego szlaku, do schroniska Wiener-Neustädter-Hütte (2209 m), jest łatwy; drugi odcinek stanowi (uważana za niezbyt trudną) ferrata znana jako Stopselzieher.

Warto wiedzieć, że grzbietem od Alpspitze przez Hochblassen na Zugspitze prowadzi jedna z najbardziej znanych i najpopularniejszych dróg graniowych w masywie Wettersteingebirge, Jubiläumsgrat; ta droga jednak wymaga umiejętności wspinaczkowych i nie jest dostępna turystycznie.