Aiguille du Midi

Aiguille du Midi (3842 m n.p.m.) - to szczyt w Alpach francuskich, położony w masywie Mont-Blanc , na południe od Chamonix (➤ mapka)(➤ mapka). Dokładnie pod Aiguille du Midi przebiega wybudowany w 1965 roku tunel łączący Francję z Włochami (markerem oznaczone są na jednej z map zamieszczonych niżej miejsca wjazdu do tunelu od strony francuskiej i od strony włoskiej). Ze szczytu, na który można wjechać kolejką linową z Chamonix, rozciąga się wspaniała panorama Alp.

Szczyt został zdobyty po raz pierwszy 4 sierpnia 1818 roku przez polskiego poetę i alpinistę Antoniego Malczewskiego (1793-1826), któremu towarzyszył Jean-Michel Balmat i pięciu innych przewodników. Ścianami Aiguille du Midi przebiega wiele szlaków wspinaczkowych o różnym stopniu trudności; szczyt jednak jest dostępny dla każdego, ponieważ można tu wjechać kolejką linową z Chamonix. Kolejka (Téléphérique de l'Aiguille du Midi) została zbudowana w 1955 roku i wówczas była najwyżej położoną kolejką linową na świecie. Dolna stacja, oznaczona markerem znajduje się na południe od centrum Chamonix, na wysokości 1035 m n.p.m., stacja końcowa - na wysokości 3810 m n.p.m., skąd windą można wjechać jeszcze wyżej, na platformę w pobliżu szczytu, z panoramicznym widokiem na Mont Blanc, Alpy i dolinę Chamonix. Kolejka jest czynna cały rok (pomijając oczywiście przerwy techniczne). Wjazd na Aiguille du Midi odbywa się w dwóch etapach, z przesiadką na Plan de l'Aiguille na wysokości 2309 m n.p.m. i trwa 20 minut; na drugim odcinku lina nie jest podtrzymywana przez żadną podporę pośrednią. Nie ma ograniczenia czasowego co do pobytu na górze. Jeśli chce się mieć wystarczająco dużo czasu na podziwianie widoków z kilku tarasów, wejść do sklepu z pamiątkami, kawiarni czy restauracji, trzeba zatrzymać się na górze na co najmniej 2-3 godziny.

Szczególną atrakcją - dla osób nie mających lęku przestrzeni - jest udostępniony publiczności stosunkowo niedawno (dokładnie 21 grudnia 2013 roku) tzw. krok w pustkę, Le Pas dans le Vide. Jest to dodatkowa zamontowana na szczytowym poziomie tarasów widokowych kabina ze szkła, gdzie pod podłogą ma się ponad 1000 metrów powietrza.

Widoki z Aiguille du Midi - oczywiście jeśli jest pogoda - są zachwycające i jedyne w swoim rodzaju. Na pierwszym planie widać stąd Mont Blanc du Tacul (4248 m n.p.m.), a dalej Mont Maudit (4465 m n.p.m.) i główny wierzchołek Mont Blanc - tędy właśnie prowadzi jedna z dróg na szczyt: od dolnej stacji kolejki schodzi się najpierw ok. 300 m na (doskonale widoczne na niektórych zdjęciach zamieszczonych na tej stronie) lodowe plateau, skąd trzeba podejść na Col du Midi (3544 m n.p.m.) i wyżej na zachodnie ramię Mont Blanc du Tacul, skąd, trawersując zbocza Mont Maudit, idzie się w kierunku wierzchołka (przedsięwzięcie takie jest jednak dostępne tylko dla osób w doskonałej kondycji, z odpowiednim doświadczeniem, odpowiednim przygotowaniem do wyprawy, i - jeśli się nie jest profesjonalistą - w towarzystwie przewodnika). Zwracając się ku południowemu zachodowi, widzimy fragment grani Goûter (ze szczytami Aiguille du Goûter i Dôme du Goûter), którą prowadzi inna (tzw. normalna) droga na szczyt Mont Blanc.

Patrząc na wschód i północny wschód możemy podziwiać m.in. Grandes Jorasses (ze słynną północną ścianą) i Aiguille Verte (4122 m) oraz Les Drus (3754 m) (z bliska można te szczyty zobaczyć z Montenvers (zob. Mer de Glace), gdzie można wjechać kolejką zębatą z Chamonix lub dojść pieszo z Plan de l'Aiguille. Widoczne są także inne, położone dalej czterotysięczniki Alp francuskich, włoskich i szwajcarskich, w tym słynny Matterhorn (4478 m) i drugi pod względem wysokości szczyt Alp, Monte Rosa (4634 m); umieszczone na tarasach widokowych tablice informacyjne ułatwiają turystom ich rozpoznanie. Spektakularny jest też widok na Chamonix-Mont-Blanc.



W lecie (od 30 czerwca do 2 września) wycieczkę na Aiguille du Midi można jeszcze przedłużyć, w tym okresie bowiem czynna jest kolejka linowa prowadząca z jednego z tarasów Aiguille du Midi na szczyt Pointe Helbronner (3462 m) w Dolinie Aosty we Włoszech (skąd można zjechać kolejnym wyciągiem do La Palud ); całkowita długość przejazdu (czy raczej przelotu) nad lodowcami wynosi ok. 5 km, z czego 3 km - bez żadnej podpory.

Wybierając się na Aiguille du Midi należy pamiętać o ciepłym ubraniu (nawet w pełni lata), a także o tym, że nie wszyscy mogą dobrze znosić tak dużą deniwelację w tak krótkim czasie - w szczególności, ostrożność powinny zachować osoby z chorobami krążenia lub układu oddechowego. Nie jest też zalecane zabieranie na wycieczkę na Aiguille du Midi dzieci do 3 lat.

Dla większości turystów przybywających do Chamonix wyjazd na Aiguille du Midi jest celem samym w sobie. Jeśli rozpocznie się dzień dostatecznie wcześnie, można wyjazd na Aiguille du Midi połączyć z inną wycieczką, np. ze wspomnianym wyżej przejazdem na Pointe Helbronner albo przejściem do Montenvers. Niedaleko Aiguile du Midi, na wysokości 3613 m n.p.m., położone jest popularne schronisko Refuge des Cosmiques , do którego można zejść od górnej stacji kolejki w ciągu ok. 30 minut. Schronisko jest punktem wyjścia do wielu tras górskich w masywie Mont-Blanc. Należy jednak pamietać, że wyprawy te mogą podjąć tylko osoby w doskonałej kondycji, z odpowiednim doświadczeniem i odpowiednim przygotowaniem, najlepiej w towarzystwie miejscowego przewodnika.

W zimie Aiguille du Midi jest punktem startu pozatrasowego zjazdu narciarskiego doliną Vallée Blanche do dolnych partii lodowca Mer de Glace (skąd można zjechać do Chamonix kolejką zębatą z Montenvers). Trasa ma prawie 20 km długości i ok. 2700 m deniwelacji, a jej sceneria uchodzi za jedną z najpiękniejszych w Alpach - trasa jest jednak dostępna tylko dla narciarzy bardzo zaawansowanych i doświadczonych.