Wysoki na 4027 m n.p.m. szczyt w Alpach Pennińskich (Walijskich), położony między Zermatt
a Saas-Fee
. Szczyt uważany jest za jeden z najłatwiejszych do zdobycia czterotysięczników alpejskich.
ALLALINHORN
(4027 m)
widok ze stoku narciarskiego pomiędzy górną stacją kolejki Hinter Allilingrat a stacją kolejki Mittelallalin (3456 m)
fot. JD
Allalinhorn należy do oddzielającego doliny
Mattertal 
i
Saastal 
masywu Mischabel, którego najwyższym punktem jest
Dom 
(4545 m), trzeci co do wysokości szczyt w Alpach, drugi najwyższy szczyt w
Szwajcarii i pierwszy co do wysokości szczyt Alp położony w całości na terytorium Szwajcarii. Najbliższymi szczytami położonymi na południe od Allalinhornu są Strahlhorn

(4190 m) i Rimpfischhorn

(4199 m), zaś na północy - Alphubel

(4206 m) i wspomniany już Dom. Pierwszego wejścia dokonali w 1856 roku Edward Ames, Johann Imseng i Franz-Josef Andenmatten.
Allalinhorn, obok
Breithornu 
(4164 m), jest jednym z dwóch szczytów alpejskich o wysokości przekraczającej 4000 m uważanych za stosunkowo łatwe do zdobycia (nawet przez zaawansowanych turystów). W obu przypadkach umożliwiają to kolejki górskie (zbudowane zresztą z myślą głównie o narciarzach). Tak jak wejście na Breithorn ułatwia kolejka linowa dowożąca turystów na
Klein Matterhorn 
(stacja górna kolejki znajduje się na wysokości 3820 m n.p.m. w pobliżu wierczhołka), tak turyści zamierzający wejść na Allalinhron mogą wyjechać podziemną kolejką znaną jako Metro Alpin na Mittelallalin

(3456 m), skąd do szczytu pozostaje niewiele ponad 500 m deniwelacji. Od górnej stacji tego "metra" można, idąc po śniegu i lodzie, dotrzeć na szczyt Allalinhornu w ciągu paru godzin, nie napotykając na żadne trudności techniczne.
MITTELALLALIN
(3456 m)
stacja kolejki i obrotowa restauracja
widok ze stoku narciarskiego
po lewej szczyt Lagginhorn (4010 m), po prawej szczyt Weissmies (4017 m)
fot. JD
Okoliczności te powodują, że szczyt jest jednym z najpopularniejszych. Należy jednak podkreślić, że nawet taka "najłatwiejsza" droga na alpejski czterotysięcznik wymaga od turysty odpowiedniego przygotowania kondycyjnego, odzieży i wyposażenia, aklimatyzacji, a także doświadczenia w chodzeniu po śniegu i lodzie; mniej doświadczeni nie powinni podejmować prób wejścia na szczyt samodzielnie, bez przewodnika. Dodatkowe niebezpieczeństwo stanowią, zwłaszcza na początkowym odcinku podejścia, zjeżdżający ze szczytu narciarze (freeride).
HINTER ALLALINGRAT
widok z okolic górnej stacji kolejki w kierunku szczytu Alphubel (4206 m)
fot. JD
HINTER ALLALINGRAT
widok z okolic górnej stacji kolejki
od lewej szczty: Täschhorn (4491 m) i Dom (4545 m), Grand Gandarme (4468 m) i Lenzspitze (4294 m)
fot. JD