O dawnym znaczeniu miejscowości położonej w strategicznym miejscu na połączeniu dwóch ważnych szlaków handlowych przypominają zachowane na wzgózrzu nad Casaccią ruiny średniowiecznej wieży strażniczej oraz oznaczony markerem budynek nazywany Convento (Cuvent), zbudowany w 1520 roku na fundamentach wcześniejszego budynku i służący jako zajazd osobom tędy podróżującym. Później, gdy przełęcz Septimerpass straciła na znaczeniu, straciła też na znaczeniu Casaccia, pozostając jednak jedną z miejscowości przy ważnej drodze łączącej Engadynę z doliną Val Bregaglia i rejonem Chiavenny. Do 1971 roku Casaccia była osobną gminą, później, do końca 2009 roku, była jedną z miejscowości gminy Vicosoprano, by wreszcie 1 stycznia 2010 roku wejść w skład utworzonej wówczas większej gminy Bregaglia.
Markerem oznaczone są ruiny dawnego kościoła pielgrzymkowego San Gaudenzio, którego początki sięgały IX wieku. W drugiej dekadzie XVI wieku w miejscu pierwszego kościoła wzniesiono nową świątynię, będącą jednym z największych późnogotyckich kościołów w Gryzonii, która jednak już w 1551 roku została poważnie zniszczona i sprofanowana przez mieszkańców po przyjęciu przez nich Reformacji, a w XVIII wieku, pozostawiona całkowicie bez opieki, zaczęła popadać w ruinę. W XX wieku dwukrotnie podjęto próbę uratowania pozostałości budowli: w 1925 roku (z inicjatywy Giovanniego Giacomettiego) i stosunkowo niedawno, w 2009 roku, gdy podjęto ponownie prace restauracyjne.
Głównym obiektem sakralnym dzisiejszej Casaccia jest oznaczony markerem kościoł ewangelicki, zbudowany w 1742 roku w stylu barokowym na fundamentach dawnej kaplicy, zniszczonej przez osuwisko w 1740 roku. We wnętrzu kościoła warto zwrócić uwagę na ambonę z orzechowego drzewa oraz marmurowe epitafium starej, znanej w dolinie Val Bregaglia, rodziny szlacheckiej Salis.