Eiger - to wznoszący się na 3970 m szczyt w Szwajcarii, w Alpach Berneńskich, położony 16 km (w linii prostej) na południowy wschód od Interlaken
(➤ mapka(➤ mapka)), znany ze swej północnej ściany, będącej jedną z najbardziej niebezpiecznych i najtrudniejszych do zdobycia ścian w Alpach. Pierwsze wejście: 11 sierpnia 1858 roku (Charles Barrington oraz przewodnicy Christian Almer i Peter Bohren). Pierwsze wejście ścianą północną: 24 lipca 1938 roku (Andreas Heckmair, Ludwig Vörg, Heinrich Harrer i Fritz Kasparek).
Eiger wznosi się nad
doliną Lauterbrunnen na zachodzie oraz
Grindelwaldem ![](images_rama/red_B.gif)
w dolinie Lütschental na północy; administracyjnie należy do gminy Grindelwald. Jest najbardziej na wschód wysuniętym szczytem grzbietu biegnącego na południowy zachód przez wierzchołek Möncha
![](images_rama/green_A.gif)
(4107 m) do Jungfrau
![](images_rama/green_B.gif)
(4158 m), tworzącego jedną z najsłynniejszych grani Alp szwajcarskich; leży w pobliżu głównej grani Alp Berneńskich tworzącej tu dział wodny między dorzeczem Renu i dorzeczem Rodanu oraz granicę między kantonami Berno i Valais / Wallis. Najbliższymi miejcowościami są Grindelwald,
Lauterbrunnen ![](images_rama/red_C.gif)
i
Wengen ![](images_rama/red_B.gif)
. Markerem
![](images_rama/white_1.gif)
oznaczony jest lodowiec Eigeru (Eigerglescher) spadający po południowo-zachodniej strony masywu spod grani łączącej Eiger z Mönchem.
Eiger jest jedną z najbardziej znanych gór w Alpach, słynną zwłaszcza ze swej wysokiej na ok. 1800 metrów, największej w Alpach ściany północnej (Eiger-Nordwand, Eigerwand lub Nordwand), wznosząca się nad łąkami między Grindelwaldem i przełęczą
Kleine Scheidegg ![](images_rama/green_1.gif)
(2061 m), łączącą dolinę Lauterbrunnen z doliną Grindelwaldu. Ściana ta uważana jest za jedną z najbardziej niebezpiecznych i najtrudniejszych do zdobycia ścian północnych w Alpach, obok m.in. filaru Walkera w masywie Grandes Jorasses, północnej ściany
Matterhornu, Petite Dru w masywie Les Drus w rejonie
Chamonix, Piz Badile w dolinie
Val Bregaglia czy Cima Grande di Lavaredo w Dolomitach.
Pierwsze poważniejsze próby wejścia północną ścianą Eigeru były podejmowane od 1935 roku i pochłonęły kilka ofiar śmiertelnych (Karl Mehringer i Max Sedlmeyer w 1935 roku, Andreas Hinterstoisser, Toni Kurz, Willy Angerer i Edi Rainer w 1936 roku).
Pierwsze udane wejście ścianą północną miało miejsce 24 lipca 1938 roku; po trzech dniach wspinaczki na szczyt weszli Niemcy Andreas Heckmair i Ludwig Vörg oraz Austriacy Heinrich Harrer i Fritz Kasparek. Od tego czasu wytyczono w północnej ścianie Eigeru ponad 30 dróg, które każdego roku przechodzą dziesiątki wspinaczy - w 2015 roku Ueli Steck wspiął się drogą Heckmaira na szczyt Eigeru w 2 godziny 22 minuty i 50,7 sekund. Ściana jednak wciąż jest jedną z najtrudniejszych i najniebezpieczniejszych w Alpach (od 1935 roku zginęło tu ok. 70 wspinaczy), a w ostatnich latach, z powodu topnienia pól lodowych, jeszcze niebezpieczniejszą niż dawniej.
Istnieją oczywiście łatwiejsze drogi na wierzchołek Eigeru, w tym uważana za najłatwiejszą droga granią zachodnią, droga od strony południowej czy droga granią Mitteleggi.
Jednak wszystkie te drogi, łącznie z najłatwiejszą, są drogami wspinaczkowymi, niedostępnymi dla nawet najbardziej doświadczonych turystów. Tym ostatnim pozostaje tylko podziwianie góry, w szczególności jej północnej ściany (doskonale widocznej z Kleine Scheidegg, z łatwo dostępnego z przełęczy szczytu Lauberhorn
![](images_rama/green_C.gif)
(2472 m), a także ze szczytu Männlichen
![](images_rama/green_D.gif)
(2343 m), w pobliże którego można wjechać kolejką linową z Wengen lub z Grindelwaldu), albo przejazd słynną kolejką zębatą znaną jako
Jungfraubahn na przełęcz Jungfraujoch
![](images_rama/green_2.gif)
(3471 m), która na pewnym odcinku jedzie wewnątrz masywu Eigeru. Do niedawna kolejka zatrzymywała się wewnątrz góry na dwóch stacjach, zwanych "Eigerwand" (2865 m) i "Eismeer" (3150 m), co pozwalało turystom na rzut oka na ścianę Eigeru przez specjalne wykute w skale okna; od 2016 roku na pierwszej z wymienionych stacji z powodów technicznych kolejka już się nie zatrzymuje.