Jezioro Bodeńskie / Bodensee

Jezioro Bodeńskie (nazwa niemiecka: Bodensee, nazwa francuska: Lac de Constance, nazwa angielska: Lake Constance) - to duże i głębokie jezioro położone na wysokości 395 m n.p.m., u podnóża Alp, na pograniczu Niemiec (Bawaria i Badenia-Wirtembergia), Austrii (Vorarlberg) i Szwajcarii (kantony Sankt Gallen, Turgowia i Szafuza) (➤ mapka)(➤ mapka). Jezioro Bodeńskie, trzecie pod względem wielkości w Europie Centralnej (po jeziorze Balaton na Węgrzech i Jeziorze Genewskim) ma powierzchnię 536 km²; jego średnia głębokość wynosi 90 m, a maksymalna - 252 m.

Jezioro Bodeńskie jest jeziorem polodowcowym. Ma 63 km długości i (w najszerszym miejscu) prawie 14 km szerokości. Składa się z dwu części: głównej części wschodniej, zwanej Obersee , o powierzchni ok. 473 km², z czego ok. 61 km² zajmuje jej ramię północno-zachodnie, znane jako Überlinger See , w niektórych źródłach uważane za osobne jezioro, oraz znacznie mniejszej części zachodniej, zwanej Untersee o powierzchni około 63 km². Połączeniem między tymi dwoma jeziorami jest jezioro Seerhein , w niektórych źródłach uważane za rzekę.

Główny dopływem jeziora jest tzw. Ren Alpejski (Alpenrhein), wpadający do niego w miejscu oznaczonym markerem , niedaleko Bregencji; dalej rzeka płynie przez jezioro Seeerhein do Stein am Rhein , gdzie zmienia się w tzw. Wysoki Ren (Hochrhein), który płynie dalej na zachód aż do Bazylei, gdzie skręca na północ, jako tzw. Górny Ren (Oberrhein).

Na jeziorze jest dziesięć wysp, z których trzema największymi są Reichenau , Lindau i Mainau (pierwsza i trzecia z nich są wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO).

Pierwsze wzmianki o Jeziorze Bodeńskim pochodzą z czasów rzymskich - z pierwszej połowy I wieku n.e. (region jeziora został włączony do Cesarstwa Rzymskiego w drugiej połowie I wieku p.n.e.). Pliniusz Starszy nazwał Jezioro Bodeńskie Lacus Brigantinus, nadając tę nazwę jako związaną z rzymską nazwą dzisiejszej Bregencji (Brigantium), która, obok Konstancji (Constantia) i Arbon (Arbor Felix) była jedny z trzech głównych miast rzymskich nad Jeziorem Bodeńskim. Dziś, jak wspomniano, jezioro leży na styku Niemiec, Szwajcarii i Austrii. Linia brzegowa liczy 273 km, z czego 173 km należy do Niemiec, 72 km do Szwajcarii i 28 km do Austrii. Miejscowości nad jeziorem i ich okolice tworzą popularny region turystyczny, odwiedzany corocznie przez dziesiątki milionów osób. Do najważniejszych atrakcji należy zwiedzanie miejscowości nad jeziorem (liczne zabytki), uprawianie wszelkiego rodzaju sportów wodnych, w tym pływania, nurkowania i żeglarstwa (należy pamiętać o tym, że wszystkie jednostki pływające po Jeziorze Bodeńskim muszą być zarejestrowane zgodnie ze specjalnym rozporządzeniem - Bodensee-Schifffahrtsordnung, a także o tym, że akwen jest uważany za niebezpieczny, z uwagi na ryzyko silnych podmuchów wiatru w przypadku częstych tu nagłych zmian pogody), a także turystyki pieszej (wiele kilometrów tras turystycznych i pielgrzymkowych) i rowerowej.

Do ważniejszych miejscowości położonych nad jeziorem należą m.in. w Niemczech Lindau , Friedrichshafen , Meersburg , Überlingen i Konstancja , w Szwajcarii - Stein am Rhein , Kreuzlingen , Romanshorn (miejscowość której znaczenie turystyczne wiąże się głównie z tym, że istnieje połącznie promowe, obsługujące także ruch samochodowy, między Romanshorn a Friedrichshafen), Arbon i Rorschach , a w Austrii - Bregencja .

Poza wymienionymi miejscowościami do najważniejszych atrakcji regionu Jezora Bodeńskiego należą: położony między Meersburgiem a Überlingen skansen znany jako Pfahlbauten Unteruhldingen , gdzie można zobaczyć jedną z wielu istniejących niegdyś nad Jeziorem Bodeńskim prehistorycznych osad z domami na palach, dawne opactwo cystersów Salem (Reichsabtei Salem), dziś stanowiące własność Badenii-Wirtembergii i dostępne dla zwiedzających, barokowy kościół pielgrzymkowy Birnau zbudowany w latach 1746-1749 dla wspomnianego opactwa Salem, a także położony na wyspie Reichenau kościół św. Jerzego (St. Georg, Georgskirche), jeden z najstarszych kościołów św. Jerzego w Europie, o historii sięgającej końca IX wieku, ze słynnymi dobrze zachowanymi malowidłami ściennymi, które powstały prawdopodobnie pod koniec okresu karolińskiego lub okresu ottońskiego.