Piz Boè

Piz Boè (3152 m) - to najwyższy szczyt grupy Sella, jednej z głównych grup górskich Dolomitów, położonej w północnych Włoszech, na granicy regionów Trydent-Górna Adyga i Wenecja Euganejska. Dostępny turystycznie, popularny cel wycieczek.


Piz Boè leży we wschodniej części spektakularnego płaskowyżu znanego jako grupa Sella, otoczonego ladyńskimi (zob. Ladinia) dolinami Val di Fassa, Val Gardena, Val Badia i Val Cordevole. Uchodzi za jeden z najłatwiejszych trzytysięczników Dolomitów i jest dostępny turystycznie kilkoma drogami. Dzięki wysokości i centralnemu położeniu jest doskonałym punktem widokowym.

Bodaj najpopularniejszym wśród turystów sposobem dotarcia na szczyt jest wjazd kolejką linową z przełęczy drogowej Passo Pordoi (2239 m) na szczyt Sass Pordoi (2950 m), skąd stosunkowo łatwą drogą (w kilku miejscach ubezpieczoną stalową liną), przez przełęcz Forcella Pordoi (2849 m), na której stoi małe schronisko (bufet), można (ok. 1 godz. z przełęczy) wejść na szczyt Piz Boè (na szczycie jest inne małe schronisko, Rifugio Capanna Fassa, czynne, podobnie jak schronisko na przełęczy Forcella Pordoi, tylko w miesiącach letnich). Inna łatwa i krótka (ok. 45 min.) droga na szczyt prowadzi od położonego na wysokości 2871 m schroniska znanego jako Rifugio Boè , do którego można dojść z Pian Schiavaneis (przy szosie SS242) doliną Val Lasties (ok. 3 godz. z Pian Schiavaneis), albo z północy od Rifugio Pisciadù , do którego z kolei można dojść przez dolinę Val Setus z przełęczy Passo Gardena (2136 m); droga między schroniskami, będąca częścią przebiegającego przez grupę Sella jednego z dwóch słynnych szlaków trekkingowych w Dolomitach, znanego jako Alta Via 2, zajmuje niecałe 2 godz. Bardziej wymagające kondycyjnie, dłuższe (co najmniej 3-3,5 godz.) i trudniejsze - ale dostępne dla zaawansowanych turystów drogi (możliwe są trzy warianty), prowadzą od wschodu, od Rifugio Kostner (2536 m); do tego schroniska można łatwo dojść z przełęczy Passo Campolongo (ok. 2 godz.), a także z Passo Pordoi (nieco ponad 2 godz. - ta droga jest dłuższa, ale wymaga tylko ok. 300 m podejścia, podczas gdy droga z Passo Campolongo prawie 700 m); dotarcie do schroniska Kostnera można sobie ułatwić korzystając z wyciągu Vallon (markery i oznaczają odpowiednio dolną i górną stację tego wyciągu - warto przy tym wiedzieć, że w pobliże dolnej stacji można dojechać kolejką linową z Corvary lub wyciągiem Crep de Munt z położonego ok. 2 km na południe od Corvary miejsca przy drodze SS244, albo dojść z Passo Campolongo (ok. 1 godz, ok. 300 m podejścia).