szczyty i przełęcze

Grossglockner (3798 m) - to najwyższy szczyt Austrii, położony na granicy Tyrolu i Karyntii, w Alpach Wschodnich, w podgrupie górskiej Wysokich Taurów znanej jako Glocknergruppe (➤ mapka)(➤ mapka).

Grossglockner (zwany także krótko: Glockner) jest drugim pod względem wybitności szczytem w Alpach. Zdobycie szczytu 28 lipca 1800 roku przez uczestników drugiej wyprawy (pierwsza, w 1799 roku, zakończyła się niepowodzeniem) zorganizowanej przez ówczesnego księcia-biskupa Karyntii, Franza II Xavera von Salm-Reifferscheidt-Krautheim, było jednym z ważniejszych wydarzeń w historii alpinizmu.

Północno-wschodnie zbocza Grossglocknera pokrywa najdłuższy lodowiec w Austrii i w Alpach Wschodnich (a także dziewiąty pod względem długości w całych Alpach), Pasterze. Góra ma dwa wierzchołki: Grossglockner (3798 m) oraz Kleinglockner (3770 m), rozdzielone wąską przęłęczą zwaną Glocknerscharte (3766 m). Ze szczytu rozciąga się niezwykle rozległy widok. Miejscowościami położonymi najbliżej Grossglocknera są Kals am Grossglockner w Tyrolu (ok. 8 km w linii prostej na południowy zachód) oraz Heiligenblut w Karyntii (ok. 12 km na południowy wschód). Bliżej, nieco ponad 4 km na wschód od szczytu znajduje się słynące z widoku na Grossglocknera miejsce zwane Franz-Josefs-Höhe (2369 m), do którego można dojechać drogą stanowiącą odgałęzienie alpejskiej trasy samochodowej znanej jako Grossglockner Hochalpenstrasse łączącej Fusch an der Glocknerstrasse z Heiligenblut.

Grossglockner jest jednym z najpopularniejszych w Wysokich Taurach rejonów wspinaczkowych, natomiast dla turystów droga na szczyt jest zbyt trudna i niebezpieczna.

Wildspitze (3768 m) - to dwuwierzchołkowy szczyt w Tyrolu, najwyższy w Alpach Ötztalskich i drugi najwyższy w Austrii. Leży w łańcuchu odgałęziającym się od głównej grani Alp w masywie Weisskugel (3739), będącym drugim pod względem wysokości masywem Alp Ötztalskich, i biegnącym na południowy wschód w kierunku Sölden. Na jego wyższym, skalistym południowym wierzchołku stoi metalowy krzyż; wierzchołek północny, niegdyś wyższy, z powodu ocieplenia klimatu i topnienia pokrywy śnieżnej, wznosi się dziś na wysokość ok. 3760 m. Pierwsze wejście na wierzchołek południowy miało miejsce w 1848 roku (Leander Klotz z towarzyszem); na wierzchołek północny, wówczas wyższy, Leander Klotz wszedł w roku 1861.

Szczyt Wildspitze jest popularnym celem alpinistycznym. Za drogę "normalną" na szczyt uważa się zazwyczaj drogę prowadzącą z miejscowości Vent położonej w dolinie Ventertal (będącej orograficznie lewym odgałęzieniem doliny Ötztal) przez położone na wysokości 2844 m schronisko Breslauer Hütte. Droga ta jednak (podobnie jak inne drogi na wierzchołek) wymaga sprzętu i umiejętności poruszania się po lodowcu i nie jest dostępna dla turystów.

Weisskugel (3738 m) - to drugi (po Wildspitze) najwyższy szczyt Alp Ötztalskich, położony na granicy Austrii i Włoch.

Szczyt słynie z niezwykle rozległego widoku. Pierwsze wejście: Johann Gurschler i Josef Weitthalm (w 1845 lub 1846 roku). Droga normalna prowadzi z przełęczy Hintersjoch granią południową na szczyt. Turystycznie szczyt nie jest dostępny.

Glocknerwand - to wznoszący się na wysokość 3722 m (podawana jest też wysokość 3721 m) wielowierzchołkowy szczyt w grupie Glockner w Alpach Środkowych w środkowej części Wysokich Taurów, położony o niecały 1 km na północny zachód od szczytu Grossglocknera, najwyższego szczytu grupy i najwyższego szczytu Austrii, na granicy między krajami związkowymi Karyntia i Tyrol (➤ mapka)(➤ mapka).

Od Grosslocknera masyw Glocknerwand oddzielony jest przełęczą Untere Glocknerscharte (3596 m). Na ogół wyróżnia się siedem wierzchołków masywu, mających nazwy pochodzące od nazwisk pierwszych zdobywców. Najwyższym z nich jest Pöschlturm (3722 m), biorący nazwę od nazwiska wiedeńskiego alpinisty Josefa Pöschla, który 3 września 1872 roku wszedł na szczyt w towarzystwie przewodników Josefa Kerera i Petera Grodera. Na zamieszczonym zdjęciu zaznaczony jest Hofmannspitze, trzeci pod względem wysokości wierzchołek masywu, zdobyty 25 września 1869 roku przez niemieckiego alpinistę Karla Hofmann, któremu towarzyszyli przewodnicy Michael Groder i Josef Kerer (była to pierwsza w ogóle próba wejścia na szczyt). Wierzchołki masywu są uważane za najtrudniejsze do zdobycia w całej grupoie Glockner. W masywie Glocknerwand nie ma w ogóle żadnych dróg dostęonych dla turystów.

Grossvenediger (3657 m) - to główny szczyt należącej do Wysokich Taurów (Hohe Tauern) grupy Venediger, czwarta najwyższa góra Austrii (po Grossglocknerze, Wildspitze i Weisskugel), położona w głównej grani Alp, na granicy krajów związkowych Salzburg i Tyrol.

Szczyt jest ze wszystkich stron pokryty lodowcami. Pierwsze wejście: 3 września 1841 roku (m.in. Anton von Ruthner, Josef Lasser von Zollheim, Ignaz von Kürsinger, i inni, uczestnicy masowej ekspedycji prowadzonej przez Josefa Schwaba).

Uważa się, że wejście na szczyt Grossvenedigera nie jest szczególnie trudne technicznie - są trzy drogi, uważane za "normalne", z północy, od wschodu, i z południa; jednak wszystkie są drogami lodowcowymi, wymagającymi odpowiedniego sprzetu i umiejętności, zatem zbyt trudnymi i zbyt niebezpiecznymi dla turystów.

Grosses Wiesbachhorn (3564 m) - to najwyższy szczyt łańcucha Fusch-Kaprun (Fuscher/Kapruner Kamme) należącego do pasma Wysokich Taurów (Hohe Tauern), położony ok. 10 km (w linii prostej) na północny wschód od Grossglocknera i ok. 10 km na południowy zachód od miejscowości Fusch an der Grossglocknerstrasse (➤ mapka)(➤ mapka).

Na szczyt, prawie całkowicie otoczony lodowcami, wchodzono już w końcu XVIII wieku. Dla historii alpinizmu znaczenie miało przejście 15 lipca 1924 przez Franza Riegele i Willo Welzenbacha północno-zachodniej ściany (Nordwestwand) masywu.

Szczyt nie jest dostępny dla turystów.

Romariswandköpfe (3511 m) - to dwuwierzchołkowy szczyt położony w grupie Glockner (Glocknergruppe) w zachodniej części Wysokich Taurów (Hohe Tauern), ok. 2,7 km na północny zachód od najwyższego szczytu Wysokich Taurów Grossglocknera (➤ mapka)(➤ mapka).

Otoczone lodowcami Romariswandköpfe leżą na granicy austriackich stanów związkowych Karyntii i Tyrolu; dwa szczyty masywu są oddalone od siebie o ok. 120 m. Pierwsze wejście: 29 sierpnia 1868 r. Johann Stüdl oraz przewodnicy Michael Groder i Andreas Kerer.

Szczyt nie jest turystycznie dostępny.

Hochfeiler (nazwa włoska: Gran Pilastro) - to wznoszący się na wysokość 3509 m n.p.m., otoczony lodowcami najwyższy szczyt Alp Zillertalskich, położony na granicy między austriackim Tyrolem a włoskim regionem Trydent-Górna Adyga. Pierwsze wejście: 24 czerwca 1865 roku (Paul Grohmann i przewodnicy Georg Samer oraz Peter Fuchs).

Północna lodowa ściana masywu, opadająca w stronę jeziora zaporowego Schlegeisspeicher, położonego na wysokości 1782 m, jest dostępna wyłącznie dla doświadczonych alpinistów, natomiast wejście drogą "normalną" (oznaczaną jako F, facile), od strony południowo-zachodniej, przez schronisko Hochfeiler Hütte (2710 m), do którego można dojść ścieżką z doliny Pfitscher Tal, jest w dobrych warunkach (gdy nie ma konieczności używania czekana, raków czy liny na stromych płatach lodu) możliwe dla doświadczonych i odpowiednio przygotowanych turystów. Wierzchołek Hochfeilera jest znany z doskonałego panoramicznego widoku.

Zuckerhütl (nazwa włoska: Pan di Zucchero) - to wznoszący się na wysokość 3505 m n.p.m. najwyższy szczyt Alp Sztubajskich (Stubaier Alpen), położony w Tyrolu, w zachodniej Austrii, w pobliżu granicy austriacko-włoskiej. Szczyt, pokryty lodem, leży w grani bocznej Alp Sztubajskich, oddzielony od zwornikowego szczytu Wilder Pfaff przełęczą Pfaffensattel (3344 m). Pierwsze wejście: 1863 - Josef Anton Specht z przewodnikiem Aloisem Tanzerem w roku 1863.

Od strony północnej góra pokryta jest lodem, od strony południowej opada wysoką na 500 m ścianą skalną. Wejście na szczyt możliwe jest tylko dla alpinistów. Z wierzchołka rozciąga się rozległy widok.

Johannisberg (3453 m) - to szczyt położony w Wysokich Taurach (Hohe Tauern), w grupie Glocknera (Alpy Wschodnie), na granicy krajów związkowych Salzburg i Karyntia, w pobliżu miejsca, gdzie te dwa kraje stykają się także z Tyrolem, ok. 4 km na północny zachód od najwyższego szczytu Wysokich Taurów Grossglocknera (➤ mapka)(➤ mapka).

Pierwsze wejście: 28 sierpnia 1859 (Anton von Ruthner).

Szczyt, a także opadający na południowy wschód najdłuższy lodowiec w Austrii i w Alpach Wschodnich (dziewiąty pod względem długości w całych Alpach), Pasterze, są doskonale widoczne z miejsca zwanego Franz-Josefs-Höhe (2369 m), do którego można dojechać drogą stanowiącą odgałęzienie alpejskiej trasy samochodowej znanej jako Grossglockner Hochalpenstrasse łączącej Fusch an der Glocknerstrasse z Heiligenblut. W niektórych źródłach można znaleźć informację, że Johannisberg jest łatwo dostępny. Istotnie, droga północno-zachodnią granią oznaczana jest jako F (facile); należy jednak pamiętać, że prowadzi granią firnową, wymaga sprzętu, doświadczenia lodowcowego i umiejętności poruszania się po firnie i lodzie, a ponadto, zwłaszcza w złych warunkach pogodowych, jest trudna orientacyjnie, wobec czego nie może być polecana jako droga dostępna dla turystów.

Hohe Dock (3348 m) - to szczyt należący do grupy górskiej Wysokich Taurów (Hohe Tauern) znanej jako Glocknergruppe, położony na terenie kraju związkowego Salzburg, ok. 7 km na północny wschód od najwyższego szczytu Wysokich Taurów, Grossglocknera (➤ mapka)(➤ mapka).

Masyw ma dwa wierzchołki; wyższy wznosi się na wysokość 3348 m, niższy, południowo-wschodni - na wysokość 3268 m. Na szczyt można wejść oznakowanym szlakiem z miejscowości Fusch an der Grossglocknerstrasse (pierwsze wejścia miały miejsce pod koniec pierwszej połowy XIX wieku).

Fuscher-Kar-Kopf (3331 m) - to dwuwierzchołkowy szczyt (niższy, północno-zachodni wierzchołek ma wysokość 3252 m) położony w głównym grzbiecie alpejskim w Wysokich Taurach (Hohe Tauern), w grupie Glockner, na granicy krajów związkowych Salzburga i Karyntii (➤ mapka)(➤ mapka).

Fuscher-Kar-Kopf jest ze wszystkich stron (z wyjątkiem południowo-wschodniej) otoczony lodowcami; lodowiec położony na południe od wierzchołka, Pasterze, jest największym lodowcem Alp Wschodnich.

Szczyt został po raz pierwszy zdobyty w latach 40. XIX wieku przez myśliwego Gregora Maiera z Fusch an der Grossglocknerstrasse. Z punktu widzenia alpinistów wejście na Fuscher-Kar-Kopf jest raczej łatwe (UIAA I+ dla drogi normalnej), turystycznie jednak szczyt nie jest dostępny.

Sonnwelleck (3261 m) - to szczyt (zwany także Sinwelleck oraz Sonnenwelleck) położony w grupie Glockner w Wysokich Taurach (➤ mapka)(➤ mapka).

Kellerskopf (3239 m) - to szczyt położony w grupie Glockner w Wysokich Taurach (➤ mapka)(➤ mapka).

Breitkopf (3154 m) - to szczyt położony w grupie Glockner w Wysokich Taurach (➤ mapka)(➤ mapka).

Brennkogel (3018 m) - to szczyt położony w grupie Glockner w Wysokich Taurach na granicy krajów związkowych Karyntii i Salzburga, ok. 2,5 km na północny zachód od przełęczy Hochtor (➤ mapka)(➤ mapka).

Przy dobrej pogodzie możliwe jest turystyczne wejście na szczyt jest możliwe częściowo oznakowanym szlakiem z przełęczy Hochtor (ok. 1 godz. 30 minut).

Hoher Dachstein (2995 m) - to szczyt położony w środkowej Austrii, na granicy krajów związkowych Górna Austria i Styria (w pobliżu miejsca, gdzie te dwa kraje stykają się także z krajem związkowym Salzburg), na południe od jeziora Hallstätter See i miejscowości Hallstatt, w Północnych Alpach Wapiennych, jednej z trzech głównych części Alpach Wschodnich. Po Parseierspitze (3036 m) jest drugą najwyższą górą Północnych Alp Wapiennych.

Pierwsze wejście: Peter Gappmayr w 1832 roku (18 lipca 1834 Gappmayr, z bratem Adamem i turystą Peterem Karlem Thurwieserem, wszedł ponownie na szczyt).

Warto wiedzieć, że masyw Dachsteinu zbudowany jest z wapieni i charakteryzuje się istnieniem bogatego systemu jaskiń, z których bodaj najsłynniejszymi są jaskinie Rieseneishöhle i Mammuthöhle, a także, że na lodowcu Dachstein, na wysokości 2296-2700 m działa ośrodek narciarski Dachstein Gletscher Schladming Ramsau.

Sam szczyt Hoher Dachstein jest popularnym celem wypraw górskich, jednak prowadzące na wierzchołek drogi są dostępne tylko dla alpinistów.

Zugspitze (2962 m) należy do pasma górskiego Wettersteingebirge znajdującego się w Alpach Bawarskich. Nazwa góry pochodzi od częstych lawin (z niemieckiego: Lawinenzüge) schodzących w dół stromej północnej ściany.

Na masywie Zugspitze spotykają się grań główna Wetterstein (stanowiąca granicę pomiędzy Austrią i Niemcami), grań Blassen i grań Waxenstein. Również tutaj znajdują się dwa z kilku niemieckich lodowców – Schneeferner i Höllentalferner..

Wierzchołek jest dostępny dla turystów, którzy mogą skorzystać z kolejki zębatej, której trasa prowadzi w wydrążonym wewnątrz góry tunelu (Bayerische Zugspitzbahn) bądź kolejki linowej od strony niemieckiej (Eibsee-Seilbahn), lub korzystając z tyrolskiej kolejki linowej (Tiroler Zugspitzbahn) od strony austriackiej (➤ mapka)(➤ mapka).

Kloben (2938 m) - to szczyt położony w grupie Glockner w Wysokich Taurach, położony w pobliżu szczytu Edelweissspitze (➤ mapka)(➤ mapka).

Schneefernerkopf (2874 m) - to szczyt w masywie Zugspitze, położony na zachodnim krańcu pasma Wettersteingebirge, niecałe 3 km (w linii prostej) na południowy wschód od Zugspitze (➤ mapka)(➤ mapka).

Bardzo doświadczeni i dobrze wyposażeni turyści mogą wejść na szczyt Schneefernerkopf z płaskowyżu Zugspitzplatt, do którego można dojechać kolejką zębatą z Garmisch-Partenkirchen.

Edelweissspitze (2571 m) - to szczyt w Wysokich Taurach (Hohe Tauern). Jest najwyższym punkt alpejskiej drogi zwanej Grossglockner Hochalpenstrasse. Na szczyt, słynący jako doskonały punkt widokowy, prowadzi droga odgałęziająca się od Grossglockner Hochalpenstrasse w pobliżu przełęczy Fuscher Törl (2428 m n.p.m.) (➤ mapka)(➤ mapka). Doskonały punkt widokowy.

Törlkopf (2455 m) - to szczyt położony w grupie Glockner w Wysokich Taurach w pobliżu szczytu Edelweissspitze i przełęczy Fuscher Törl (➤ mapka)(➤ mapka).

Ehrwalder Sonnenspitze (2417 m) - to szczyt (zwany też Sonnenspitze) położony w paśmie górskim Mieminger w Tyrolu, ok. 3,5 km (w linii prostej) na południe od miejscowości Ehrwald (➤ mapka)(➤ mapka).

Wejście na szczyt uchodzi za stosunkowo łatwą wspinaczkę (miejscami UIAA II), ale dla turystów jest prawdopodobnie zbyt trudne i zbyt niebezpieczne.

Schmittenhöhe (1965 m) - to szczyt położony na wschodnim krańcu Alp Kitzbühelskich, na zachód od Zell am See (➤ mapka)(➤ mapka).

Na szczyt, z którego rozciąga się rozległy widok, można wjechać kolejką linową.