ciekawe miejsca - warto odwiedzić

Rheinfall - to słynny wodospad na Renie, położony ok. 2,5 km (w linii prostej) na południowy zachód od centrum Szafuzy, na odcinku rzeki zwanym Wysokim Renem (między Jeziorem Bodeńskim a Bazyleą), na granicy między gminami Neuhausen am Rheinfall w kantonie Schaffhausen oraz Laufen-Uhwiesen w kantonie Zurych. Szeroki na 150 m i wysoki na 23 m wodospad jest największym pod względem przepływu wodospadem w Europie (z maksymalnym przepływem 1250 m³/s zanotowanym w 1965 roku i średnim przepływem w lecie 600 m³/s oraz 250 m³/s w zimie).

Nejlepszym miejscem do podziwiania wodospadu jest platforma widokowa na lewym brzegu Renu położona w pobliżu zamku Laufen (Schloss Laufen) - prowadzą na nią wąskie i strome schody. Inne dobre punkty widokowe są na prawym brzegu rzeki (możliwa przeprawa promem), w Neuhausen am Rheinfall, w okolicy Schlössli Wörth; można też podpłynąć w pobliże wodospadu łodzią.

Kinderdijk - to grupa 19 zabytkowych wiatraków stojących w pobliżu wsi o tej samej nazwie, położonej w holenderskiej prowincji Geldria, ok. 15 km na południowy wschód od Rotterdamu, ok. 20 km na północny zachód od Dordrechtu.

System wiatraków został zbudowany na polderze Alblasserwaard położonym u zbiegu rzek Lek i Noord ok. 1740 roku w celu utrzymywania właściwego poziomu wody. Dziś Kinderdijk, będący największym skupiskiem wiatraków w Holandii, jest jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych w Holandii, od 1997 roku figurującą na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Harder Kulm - to punkt widokowy położony na wysokości 1321 m, na zachodnim krańcu zalesionego, długiego na 30 km pasma górskiego zwanego Harder, ciągnącego się wzdłuż północnego brzegu jeziora Brienzersee. Harder Kulm leży w granicach administracyjnch gminy Unterseen, sąsiadującej z gminą Interlaken. Stoi tu duży budynek restauracji (Bergrestaurant Harder Kulm), o charakterystycznej, przypominającej zamek architekturze. Z sąsiadującej z terenem restauracji platformy roziąga się wspaniały widok na Interlaken, jeziora i szczyty Alp Berneńskich na południowym wschodzie.

Morteratschgletscher - to największy pod względem powierzchni, zajmujący obszar 15,3 km², długi na prawie 6 km (dane z 2016 roku) lodowiec w grupie Bernina (Berninagruppe) w Alpach Retyckich. Lodowiec leży u stóp szczytów Piz Morteratsch, Piz Bernina (4049 m), Crast' Agüzza (3854 m), Piz Argient (3945 m), Piz Zupò i Bellavista.

Dolne partie lodowca są dostępne dla turystów, którzy mogą podejść (ok 600 m deniwelacji) kikukilometrowym łatwym szlakiem turystycznym biegnącym wzdłuż lodowca do schroniska Boval-Hütte (Chamanna da Boval) położone na wysokości 2495 m. Przy odpowiednich warunkach pogodowych na lodowcu otwarta jest trasa narciarska (dla wprawnych).

Park Narodowy Hoge Veluwe (Het Nationale Park De Hoge Veluwe) - to park narodowy położony w prowincji Geldria w Holandii, na północny zachód od Arnhem, Założony w 1935 roku, zajmujący teren pokryty lasami, wydmami i wrzosowiskami o łącznej powierzchni 55 km², leży w obszarze Veluwe, największej moreny czołowej w Holandii. W parku żyją jelenie, sarny, dziki, muflony, lisy i inne zwierzęta. Wejście do parku od strony południowej znajduje się w miejscowości Schaarsbergen, wejście północno-zachodnie - w Otterlo, wejście północno-wschodnie - w Hoenderloo.

Park został założony przez przedsiębiorcę holenderskiego Antona Kröllera i jego żonę, Helenę Müller, kolekcjonerkę sztuki, córkę przedsiębiorcy niemieckiego, w 1909 roku pierwotnie jako prywatna posiadłość, na terenie której zbudowano m.in. zaprojektowaną przez wybitnego holenderskiego architekta Hendrika Petrusa Berlage rezydencję myśliwską Jachthuis Sint-Hubertus, a także rozpoczęto budowę muzeum, w którym miała być przechowywana zgromadzona przez Helenę Kröller-Müller kolekcja dzieł sztuki. W 1935 roku kolekcja została przekazana państwu, które wznowiło budowę muzeum, wcześniej wstrzymaną z powodu trudności finansowych właścicieli, a park - fundacji, która otrzymała państwową pomoc. Dziś park, jako prywatny Park Narodowy Hoge Veluwe, jest dostępny dla publiczności za opłatą. Bilety wstępu obowiązują też przy wejściu do muzeum (Kröller-Müller Museum), jednego z najlepszych w Holandii, z drugą największą (po Amsterdamie) kolekcją dzieł Vincenta Van Gogha, a także bogatą kolekcją dzieł innych artystów, w tym Picassa, Rodina, Mondriana i in.

Keukenhof – to odwiedzany corocznie przez rzesze turystów z całego świata ogród kwiatowy, położony w prowincji Holandia Południowa, w miejscowości Lisse, miedzy Haarlemem a Lejdą. Jest największym na świecie ogrodem (o powierzchni ok. 32 hektarów) z wysadzanymi ręcznie kwitnącymi roślinami cebulowymi takimi, jak tulipany, hiacynty, krokusy, narcyzy, żonkile, lilie, itp. - łącznie ok. 7 mln cebulek.

Teren ogrodu był w XV wieku częścią posiadłości holenderskiej arystokratki Jakobiny Bawarskiej; później miał wielu właścicieli. W połowie XVII wieku ówczesny właściciel, Adriaen Maertensz Block, zlecił budowę dużego dworu, obecnie znanego jako Zamek Keuenhof. W połowie XIX wieku, na zlecenie barona i baronessa Van Pallandt, park i tereny wokół zamku zostały przebudowane przez znanego architekta krajobrazu Jana Davida Zochera (juniora) i jego syna, również architekta, Louisa Paula Zochera. Obecny park Keukenhof, założony w 1949 roku, dziś działający w ramach charytatywnej fundacji hrabiego Carela De Gaaf van Lyndena (Stichting Graaf Carel van Lynden) jest ogólnodostępny podczas pokazu tulipanów corocznie wiosną, zazwyczaj od połowy marca do połowy maja; tereny wokół zamku są otwarte przez cały rok i wykorzystywane jako miejsce organizacji koncertów muzyki klasycznej i innych imprez kulturalnych. (➤ mapka)(➤ mapka)

Kloster Wettingen - to dawne opactwo cystersów w miejscowości Wettingen położonej na południowy wschód od Baden, stolicy dystryktu Baden w szwajcarskim kantonie Argowia. Klasztor został założony w 1227 roku i zlikwidowany (decyzją parlamentu Argowii) w 1841 roku. W dawnych zabudowaniach klasztornych mieści się dziś szkoła. W dostępnym dla zwiedzających kościele (pełniącym funkcje religijne) warto zwrócić uwagę m.in. na rzeźbione stalle z początku XVII wieku oraz na zespół witraży w romańsko-gotyckich krużgankach klasztornych.

Timmelsjoch Hochalpenstrasse - to wysokogórska widokowa droga łącząca dolinę Gurgler Tal (jedną z dwu głównych odgałęzień doliny Ötztal) w austriackim kraju związkowym Tyrol z doliną Passeier Tal / Val Passiria we włoskiej prowincji Bolzano, w regionie Trydent-Górna Adyga we Włoszech. Najwyższym punktem drogi jest przełęcz Timmelsjoch położona na wysokości 2474 m (na tabliczce na przełęczy oraz na niektórych stronach Internetowych podawana jest wysokość 2509 m) w głównej grani Alp, na granicy austriacko-włoskiej, oddzielająca Alpy Ötztalskie od Alp Sztubajskich. Droga jest płatna, otwarta w lecie w godzinach 7:00-20:00 po stronie austriackiej oznaczona jako B186, po stronie włoskiej - jako SS44bis. Obowiązują pewne ograniczenia (wysokość, długość pojazdu, itp.). Droga pełni dziś przede wszystkim funkcję turystyczną (samochody, motocykle, rowery).

Budowę drogi na przełęcz Timmelsjoch od strony austriackiej planowano już w końcu XIX wieku, gdy należała w całości do Austrii. Jej górny odcinek zbudowano jednak dopiero w latach 1955-1959. Drogę od strony włoskiej (przełęcz Timmelsjoch stała się przełęczą graniczną po pierwszej wojnie światowej) zaczęto budować, jako drogę dla wojska, w latach 30. XX wieku, jednak w 1939 roku, mimo że prace były prawie ukończone, budowę wstrzymano, by podjąć je dopiero w latach 60. Przejazd przez przełęcz został otwarty w roku 1968.

Początek trasy znajduje się, jeśli jedzie się od strony austriackiej, na wysokości 2175 m n.p.m., ok. 1 km za Hochugurgl (kompleksu hoteli należącego do ośrodka narciarskiego Obergurgl-Hochgurgl), w miejscu zwanym Top Mountain Crosspoint, gdzie znajduje się punkt poboru opłat, Muzeum Motocykli, restauracja z tarasem widokowym, specjalna platforma widokowa i dolna stacja jednej z kolejek należących do infrastruktury narciarskiej wspomnianego ośrodka. Za punkt końcowy Timmelsjoch Hochalpenstrasse uważa się miejscowość Moos in Passeier (nazwa włoska: Moso in Pasiria), położoną na wysokości 1007 m n.p.m. Wzdłuż trasy, w tym na samej przełęczy Timmelsjoch, znajdują się instalacje artystyczne, punkty widokowe i małe muzea poświęcone historii dolin położonych po jej obu stronach oraz historii budowy drogi.

Paestum - to park archeologiczny, jeden z najważniejszych w Europie, od 1998 roku figurujący na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Paestum leży w regionie Kampania, w prowincji Salerno, nieco ponad 40 km na południowy wschód od Salerno (dojazd drogą SS18), w pobliżu wybrzeża Morza Tyrreńskiego. Niegdyś znajdowała się tu osada Posejdonia założona przez w VII wieku p.n.e. przez Greków z Sybaris, w III wieku p.n.e. przejęta przez Rzymian i przemianowana na Paestum, w IX wieku n.e. (na skutek malarii oraz zagrożenia ze strony Saracenów) opuszczona, odkryta ponownie w XVIII wieku, podczas budowy drogi (dzisiaj biegnie tędy wspomniana wyżej droga SS18), od końca XVIII wieku "obowiązkowy" punkt na trasie Grand Tour (w 1758 roku był tu Winckelmann, w 1787 roku odwiedził Paestum Goethe).

Dziś Paestum jest parkiem archeologicznym (odwiedzanym przez setki tysięcy turystów rocznie), z dobrze zachowanymi murami obronnymi o długości 4,75 km, trzema doryckimi świątyniami (tzw. świątynia Hery I z połowy VI wieku p.n.e., świątynia Hery II z połowy V wieku p.n.e. i świątynia Ateny z przełomu VI i V wieku p.n.e.), pozostałościami starożytnego miasta, oraz położonymi w pobliżu, ale poza murami, licznymi nekropoliami. Artefakty znalezione na terenach otaczających Paestum, w tym przedmioty z grobowców (w tym z tzw. Grobowca Nurka, z freskami uważanymi za wyjątkowy przykład malarstwa greckiego epoki klasycznej), eksponowane są w znajdującym się na terenie parku Muzeum Arecheologicznym.

Partnachklamm - to położony w pobliżu Garmisch-Partenkirchen, długi na 700 metrów wąwóz w dolinie Reintal, którym płynie potok Partnach. Od 1912 roku wąwóz jest udostępniony dla turystów (wstęp płatny).

Z Garmisch-Partenkirchen można dojechać samochodem w pobliże północnego wejścia do wąwozu. Ponieważ ponadto biegnąca wąwozem ścieżka jest łatwa do przejścia nawet dla początkujących turystów, Partnachklamm jest jednym z najpopularniejszych celów wycieczek w okolicy Garmisch-Partenkirchen.

Giessbachfälle - to wodospady (14 kaskad) o łącznej wysokości ponad 500 m na potoku Giessbach wpadającego do Jeziora Brienz, w pobliżu przystani Giessbach See na południowym brzegu jeziora. W pobliżu przystani (można tu dopłynąć z Brienz lub dowolnej innej przystani nad jeziorem) znajduje się dolna stacja uruchomionej w 1879 roku (najstarszej w Europie) kolei linowo-terenowej Giessbachbahn, którą można dojechać do zabytkowego, zbudowanego w latach 1873–74 hotelu Grandhotel Giessbach (do parkingu w pobliżu hotelu można też dojechać samochodem, drogami lokalnymi).

Wzdłuż potoku prowadzi otwarty już w XIX wieku szlak turystyczny, z licznymi miejscami oferującymi spektakularny widok na wodospady.

Kjosfossen - to wysoki na 225 metrów wodospad położony w gminie Aurland w okręgu Vestland w Norwegii, uważany za jedną z ważniejszych atrakcji regionu i chętnie odwiedzany przez turystów, korzystających ze słynnej linii kolejowej (znanej jako Flåmsbana) łączącej miejscowość Flåm ze stacją kolejową Myrdal (aby obejrzeć wodospad, a nawet, na jego tle, pokaz taneczny nawiązujący do skandynawskiego folkloru, wysiada się na przystanku Kjosfossen). (➤ mapka)(➤ mapka)

Ötztal Gletscherstrasse - to wysokogórska droga w Austrii, odgałęziająca się w miejscowości Sölden od biegnącej doliną Ötztal (doliny bocznej doliny rzeki Inn) w kierunku przełęczy Timmelsjoch drogi 186, i prowadząca w stronę lodowców Rettenbach i Tiefenbach w Alpach Ötztalskich. Najwyższy punkt zbudowanej w 1972 roku drogi znajduje się na wysokości 2829 m n.p.m., na południowym końcu tunelu (Rosi-Mittermaier-Tunnel) prowadzącego do parkingu na lodowcu Tiefenbach, parkingi na wsponianych lodowcach leżą na wysokościach odpowiednio 2795 m n.p.m. i 2803 m n.p.m. Droga ma znaczenie jako element infrastruktury dużego ośrodka narciarskiego Sölden, jednego z najpopularniejszych w Tyrolu i w całej Austrii; uważana jest też jednak za samoistną atrakcję turystyczną jako najwyższa droga utwardzona w Alpach.

Ballenberg - to położony w dystrykcie Interlaken-Oberhasli w kantonie Berno, ok. 4 km na wschód od Brienz, największy w Szwajcarii skansen, w którym można obejrzeć ok. 100 zabytkowych domów mieszkalnych i budynków gospdarczych (w większości przypadków dostępne dla zwiedzająych są również wnętrza obiektów) z różnych regionów Szwajcarii. Skansen jest otwarty od połowy kwietnia do końca października.

Z Brienz należy jechać drogą 6 na południowy wschód i po przejechaniu ok. 2 km skręcić w drogę lokalną w lewo (drogowskaz na Hofstetten i Freilichtmuseum).

Monument Valley - to region w USA, położony na wyżynie Kolorado, administracyjnie na granicy stanów Utah i Arizona, na terenie rezerwatu Indian Navaho. Region znany jest z charakterystycznych form skalnych zwanych butte, o wysokości względnej sięgającej 300 m i czerwonej barwie (co jest wynikiem wysycenia piaskowców tworzących te formy tlenkami żelaza). Był wielokrotnie wykorzystywany jako sceneria filmów fabularnych, w tym zwłaszcza westernów. (➤ mapka)(➤ mapka)

Alpy Berneńskie (nazwa niemiecka: Berner Alpen, nazwa francuska: Alpes bernoises) - to stanowiące część Alp Zachodnich pasmo górskie leżące całkowicie na terenie Szwajcarii. Alpy Berneńskie sąsiadują na południu z Alpami Pennińskimi (Walijskimi), natomiast na wschodzie i południowym wschodzie z Alpami Glarneńskimi i Lepontyńskimi. Najwyższym szczytem pasma jest Finsteraarhorn (4274 m), jednak dużo bardziej znana jest trójka wielkich szczytów Alp Berneńskich — Jungfrau (4158 m), Mönch (4107 m) oraz Eiger (3970 m) będący w ogóle jedną z najbardziej znanych gór świata. Głównymi miejscowościami są Interlaken, Grindelwald i Lauterbrunnen.

Reichenbachfall - to składający się z siedmiu kaskad wodospad na potoku Rychenbach (lewym dopływie rzeki Aare) o łącznej wysokości ok. 250 m, położony w dystrykcie Interlaken-Oberhasli w kantonie Berno, w odległości ok. 1,5 km (w linii prostej) na południowy zachód od miejscowości Meiringen. Do najwyżej położonej kaskady można dojść z Meiringen szlakiem turystycznym w ciągu ok. 1 godziny, albo dojechać koleją linowo-terenową Reichenbachfallbahn z miejscowości Willingen; od górnej stacji kolei ścieżka, z licznymi punktami widokowymi, prowadzi jeszcze w górę, nad wodospad.

Wodospad jest znaną od dawna atrakcją turystyczną. Szczególne znaczenie ma dla fanów twórczości Arthura Conan Doyle'a i postaci Sherlocka Holmesa, który tu właśnie, w pobliżu wodospadu Reichenbachfall, miał zginąć podczas walki ze złowrogim Jamesem Moriartym spadając ze skały (chociaż, jak się okazało w jednym z późniejszych opowiadań, jednak przeżył upadek); miejsce, w którym doszło do walki, oznaczone widoczną z daleka białą gwiazdą namalowaną na skale, jest podobno wciąż jeszcze celem pielgrzymek wielbicieli Sherlocka Holmesa.

Höllentalklamm - to długi na ok. 700 metrów wąwóz w masywie Zugspitze (2962 m), będący jedną z ważniejszych atrakcji turystycznych w okolicach Garmisch-Partenkirchen. Jest otwarty tylko w lecie; wstęp jest płatny.

Dojście do wejścia do wąwozu z Hammersbach zajmuje ok. pół godziny, przejście przez wąwóz - ok. 45 minut. Po przejściu przez wąwóz można podejść jeszcze w górę (ok. 45 minut) do schroniska Höllentalangerhütte, obok którego przebiega jedna z drog na Zugspitze. Przejście przez wąwóz nie jest trudne technicznie, ale wymaga odpowiedniego stroju oraz szczególnej uwagi przy górnym wyjściu z wąwozu (zagrożenie spadającymi kamieniami).

Videfossen (także: Buldrefossen) - to dwustopniowy, wysoki na 65 metrów wodospad położony w gminie Stryn w okręgu Vestland w Norwegii. Znana od dawna atrakcja turystyczna w dolinie Hjelledalen, w miejscowości Videseter, przy Gamle Strynefjellsvegen, jednej z najsłynniejszych malowniczych zabytkowych tras turystycznych Norwegii, między jeziorami Oppstrynsvatnet i Langvatnet (na granicy okregów Vestland i Innlandet, 5 km na południowy zachód od ośrodka narciarskiego Stryn Sommerski, niedaleko skrzyżowania dróg 15 i 258. Warto wiedzieć, że parking położony najbliżej platformy widokowej należy do stojącego w pobliżu wodospadu hotelu i jest płatny. (➤ mapka)(➤ mapka)

Aareschlucht - to długi na niecałe 1,5 km wąwóz (przełom rzeki Aare) położony w Szwajcarii, w dystrykcie Interlaken-Oberhasli w kantonie Berno, w pobliżu miejscowości Meiringen. W najwęższym miejscu wąwóz ma szerokość 1 m; jego strome ściany wznoszą się na wysokość do 180 m. Wąwóz został udostępniony dla turystów w 1888 roku; wzdłuż rzeki biegnie łatwy szlak turystyczny (z wieloma kładkami i tunelami). Wieczorem wąwóz jest oświetlony.

Istnieją dwa wejścia do wąwozu: zachodnie (niecałe 2 km od centrum Meiringen, oraz wschodnie (ok. 3 km od Meiringen), położone odpowiednio w pobliżu stacji kolejowych Aareschlucht West i Aareschlucht Ost MIB. W pobliże tak jednego, jak drugiego wejścia można dojechać samochodem.

Wadi Rum - to sucha dolina z charakterystycznymi skałami z granitu i z piaskowca (z najwyższymi wzniesieniami oisągającymi wysokość 1750 m), największa wadi w Jordanii, położona w południowo-zachodniej części kraju, w prowincji (muhafazie) Akaba, dziś zamieszkiwana przez grupy Beduinów. Dolina jest jednym z najpopularniejszych regionów turystycznych Jordanii - można zwiedzać Wadi Rum samochodem (z napędem na cztery koła), uprawia się tu też turystykę pieszą, jazdę konną i na wielbłądach, a także wspinaczkę (skałkową). Ruch turystyczny obsługują zamieszkujący dolinę Beduini, oferujący także możliwość noclegu w ich obozach. Od 2011 roku rezerwat Wadi Rum figuruje na LIście Światowego Dziedzictwa UNESCO. (➤ mapka)(➤ mapka)

Augusta Raurica - to stanowisko archeologiczne i skansen położone kilkanaście kilometrów na południowy wschód od Bazylei, w pobliżu Renu, między autostradą 3 i drogą o tym samym numerze. Stanowisko leży w miejscu, gdzie prawdopodobnie w drugiej połowie I wieku p.n.e. Rzymianie założyli miasto zwane Augusta Raurica, będące do II wieku n.e. ważnym ośrodkiem handlowym i przez pewien czas stolicą rzymskiej prowincji, liczącą, jak się szacuje, nawet ok. 20 tys. mieszkańców. Teren stanowiska obejmuje kilkadziesiąt obiektów dostępnych dla zwiedzających, w tym pozostałości świątyni, amfiteatru, teatru, łaźni i budynków mieszkalnych. W znajdującym się na terenie Augusta Raurica muzeum (Römermuseum) eksponowane są znaleziska z terenu twierdzy Castrum Rauracense, zbudowanej na przełomie III i IV wieku przez Rzymian w pobliżu pierwotnej osady Augusta Raurica (w rejonie dzisiejszych miejscowości Augst i Kaiseraugst) po tym, jak Augusta Raurica została w połowie III wieku n.e. zniszczona najpierw przez trzęsienie ziemi, a później przez działania wojenne. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego twierdza została zajęta przez plemiona germańskie, w IV istniejąca wokół niej osada stała się siedzibą biskupstwa, by stracić na znaczeniu dopiero w VII wieku, gdy biskupstwo zostało przeniesione do Bazylei.

Tvindefossen - to wodospad w okręgu Vestland w Norwegii, położony ok. 12,5 km na północny wschód od Vossevangen, centrum administracyjnego gminy Voss, przy drodze E16 prowadzącej do Flåm.

Znany od dawna malowniczy wodospad, o wysokości przekraczającej 100 metrów, od końca lat 90. XX wieku, gdy rozeszła się informacja o jakoby leczniczych właściwościach płynącej tu wody, jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Norwegii przyciągających setki tysięcy turystów rocznie. (➤ mapka)(➤ mapka)

Arlberg - to położony w Austrii, na pograniczu krajów związkowych Tyrol i Vorarlberg, na północ od drogi S16 łączącej Landeck w Tyrolu z Bludenz w Vorarlbergu, niewielki masyw górski, z najwyższym szczytem Valluga wznoszącym się na wysokość 2811 m n.p.m.

Od nazwy masywu bierze nazwę region narciarski Ski Arlberg, jeden z największych i najpopularniejszych w Austrii, obejmujący m.in. takie słynne w skali światowej ośrodki, jak Sankt Anton am Arlberg oraz Lech am Arlberg.

Schynige Platte - to punkt widokowy w Alpach Berneńskich, położony na wysokości 1967 m na zachodnim krańcu grzbietu górskiego należącego do grupy Schwarzhornu. (➤ mapka)(➤ mapka)

Przylądek Krzyża / Cape Cross - to mały cypel na południowym Atlantyku w zachodniej Namibii będący siedliskiem jednej z największych kolonii uchatek południowoafrykańskich Arctocephalus pusillus.(➤ mapka)(➤ mapka)

Kloster Königsfelden - to położony ok. 10 km na zachód od Baden, stolicy dystryktu Baden w szwajcarskim kantonie Argowia, dawny zespół klasztorny klarysek i franciszkanów, ufundowany na początku XIV wieku przez Elżbietę, wdowę po królu Albrechcie I Habsburgu (zamordowanym w 1308 roku przez siestrzeńca, ksiącia Johanna von Schwabena), zsekularyzowany podczas reformacji w 1528 roku. Zabudowania klasztorne pełniły później różne funkcje - m.in. przez pewien czas mieścił się w nich zakład psychiatryczny. Gdy zakład został przeniesiony gdzie indziej, zabudowania klasztorne w większej części rozebrano. W dawnym kościele klasztornym pochodzącym z pierwszej połowy XIV wieku zachował się (w oknach prezbiterium) zespół jedenastu gotyckich witraży, uchodzący za jeden z najcenniejszych w Szwajcarii.

Dachstein - to grupa górska w Alpach Salzburskich, części Północnych Alp Wapiennych, położona na obrzeżach regionu znanego jako Salzkammergut, na pograniczu austriackich krajów związkowych Górna Austria, Styria i Salzburg, na południe od jeziora Hallstättersee. Najwyższym szczytem grupy jest Hoher Dachstein wznoszący się na wysokość 2995 m n.p.m. położony na granicy Górnej Austrii i Styrii i będący najwyższą górą każdego z tych krajów. Grupa Dachsteinu jest częściowo zlodowaciała; dwa z trzech największych lodowców spływają na północ, w stronę Hallstatt i Gosau, trzeci, Schladminger Gletscher, na południe.

Cała grupa Dachsteinu, jest ważnym regionem turystycznym, z gęstą siecią szlaków turystyki pieszej o różnym stopniu trudności (od łatwych wycieczek, poprzez ferraty i poważne wyprawy wysokogórskie, do terenów wspinaczkowych), a w zimie - z terenami narciarskimi na lodowcu Dachstein oraz w rejonie masywu Krippenstein, na północnych obrzeżach grupy.

Szczególną atrakcją turystyczną w grupie Dachstein są jaskinie (łącznie ponad 600), z których najdłuższą jest jaskinia Hirlatz (ponad 112 km długości), położona w północnej części grupy. Dwa inne systemy jaskiń (położone również w tym rejonie), Jaskinie Mamucie (Mammuthöhle) oraz Jaskinie Lodowe (Eishöhle, zwane także Rieseneishöhle), są dostępne dla turystów. Wejścia do jaskiń znajdują się w pobliżu górnej stacji pierwszego odcinka kolejki linowej Dachstein-Krippensteinbahn, której stacja dolna znajduje się w miejscowości Obertraun, położonej na południowo wschodnim krańcu jeziora Hallstättersee. Dolna stacja drugiego działającego w grupie Dachstein systemu wyciągów, kolejki Dachstein-Südwandbahn, znajduje się na wysokości 1702 m po południowej stronie masywu (można do niej dojechać samochodem w ciągu kilkunastu minut z miejscowości Ramsau am Dachstein); górna stacja tej kolejki stoi na górze Hunerkogel (2700 m), na granicy Górnej Austrii i Styrii, niecałe 2 km na południowy wschód od szczytu Hoher Dachstein.