Mont Blanc de Courmayeur / Monte Bianco de Courmayeur (4748 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc, w pobliżu głównego wierzchołka Mont Blanc (uważany niekiedy za jego południowy przedwierzchołek), oddzielony od Mont Blanc przełęczą Col Major (4730 m), najwyższą w Europie. Drugi najwyższy szczyt w Alpach. (➤ mapka)(➤ mapka)

Najłatwiejsze wejście na szczyt Mont Blanc de Courmayeur prowadzi przez Mont Blanc; inne drogi są bardzo trudne.

Warto pamiętać, że dokładny przebieg granicy między Francją a Włochami w rejonie głównego wierzchołka Mont Blanc jest sprawą sporną. Według map francuskich (i szwajcarskich) wierzchołek ten leży całkowicie na terenie Francji, w granicach administracyjnych miasta Saint-Gervais-les-Bains, w departamencie Górna Sabaudia (Haute-Savoie), zaś granica przebiega właśnie szczyt Mont Blanc de Courmayeur; według map włoskich granica przebiega przez wierzchołek główny, a szczyt Monte Bianco de Courmayeur leży całkowicie po stronie włoskiej. W witrynie a41.pl skrócone informacje o Mont Blanc zamieszczamy na stronie poświęconej szczytom i przełęczom położonym na terytorium Francji, natomiast informacje o Mont Blanc de Courmayeur - na stronie "włoskiej"; ma to jednak charakter czysto umowny.

Monte Rosa (4634 m) - to potężny masyw górski we wschodniej części Alp Pennińskich (Walijskich), położony na granicy Szwajcarii (kanton Wallis / Valais) i Włoch (Dolina Aosty i Piemont) (➤ mapka)(➤ mapka). Najwyższy szczyt masywu, Dufourspitze, wznoszący się na wysokość 4634 m n.p.m., jest drugim pod względem wysokości szczytem Alp i najwyższym szczytem Szwajcarii. Pierwsze wejście: 1 sierpnia 1855 roku (John Birckbeck, Charles Hudson, Edward Stephenson, James Symth i Christopher Smyth oraz przewodnicy - Matthäus Zumtaugwald, Johannes Zumtaugwald i Ulrich Lauener).

Sformułowanie "masyw Monte Rosa" albo "grupa Monte Rosa" rozumiane jest w literaturze w sensie szerszym lub węższym. W szerszym sensie przez "masyw Monte Rosa" rozumie się dużą grupę górską obejmującą ponad 20 czterotysięczników, zajmującą wschodnią część Alp Pennińskich. W węższym sensie pod nazwą "masyw Monte Rosa" rozumie się centralną grupę czterech najwyższych szczytów całego masywu w sensie użytym wyżej, tzn. ułożone mniej więcej południkowo szczyty (od południa): Signalkuppe / Punta Gnifetti (4554 m), Zumsteinspitze / Punta Zumstein (4563 m), Dufourspitze (4634 m) i Nordend (4609 m). Wejście na Dufourspitze, podobnie jak na inne wierzchołki Monte Rosa, nie uchodzi za szczególnie trudne pod względem technicznym, nie jest jednak wycieczką turystyczną, lecz poważną wyprawą wysokogorską, dostępną tylko dla osób odpowiednio przygotowanych i wyposażonych.

Wokół całej grupy Monte Rosa (w szerszym sensie tego terminu) prowadzi długi (162,5 km) i wymagający dobrej kondycji i doświadczenia (łącznie ponad 13 km podejścia, z najwyższym punktem trasy na wysokości 3295 m) szlak trekkingowy, uważany za jeden z najbardziej interesujących w Alpach Pennińskich (Walijskich), ale zarazem za jeden z najtrudniejszych (osoby mniej doświadczone powinny wybierać się w tę drogę z przewodnikiem).

Lyskamm (4527 m) (także: Liskamm) - to szczyt w Alpach Pennińskich, położony w głównej grani Alp, na granicy między szwajcarskim kantonem Wallis / Valais i włoską Doliną Aosty. Pierwsze wejście: 19 sierpnia 1861 roku (William Edward Hall i siedmiu innych Brytyjczyków oraz sześciu przewodników szwajcarskich).

Masyw Lyskamm - to grzbiet z dwoma wyraźnymi szczytami, położony na południowy wschód od Zermatt, między masywem Matterhornu a grupą Monte Rosy. Łącząca oba szczyty grań jest wąska, długa i niebiezpieczna, zwłaszcza w złych warunkach pogodowych. Żadna z dróg na którykolwiek z dwóch szczytów masywu (czy tym bardziej trawers obu szczytów) nie jest dostępna dla turystów.

Matterhorn / Mont Cervin / Monte Cervinio (4478 m) - to szczyt położony w Alpach Pennińskich (Walijskich), na granicy Szwajcarii i Włoch, o charakterystycznym kształcie piramidy, uważany za jeden z najpiękniejszych szczytów alpejskich i będący jednym z najbardziej rozpoznawalnych szczytów górskich na świecie. Zdobycie w 1865 roku Matterhornu, wcześniej uważanego za górę niedostepną, było jednym z najważniejszych wydarzeń w historii alpnizmu.

Matterhorn leży w grani głównej Alp, na południowym krańcu doliny Mattertal, jednej z dolin bocznych doliny Rodanu, odgałęziającej się od doliny Rodanu. Od południa pod Matterhorn podchodzi dolina Valtournenche, odgałęziająca się od doliny rzeki Dora Baltea. Szwajcarską miejscowością położoną najbliżej Matterhorn jest Zermatt, jedna z najsłynniejszych miejscowości turystycznych w całych Alpach. Od strony włoskiej najbliżej Matterhornu leży Breuil-Cervinia, miejscowość należąca do gminy Valtournenche zajmującej dużą część doliny o tej samej nazwie, znana przede wszystkim jako duży ośrodek narciarski (➤ mapka)(➤ mapka).

Matterhorn był długo uważany za górę niedostępną. Został zdobyty jako jeden z ostatnich wielkich szczytów alpejskich 14 lipca 1865 roku przez siedmioosobowy zespół Edwarda Whympera. Zdobycie Matterhornu zostało uznane za jedno z najwybitnejszych osiągnięć w historii alpinizmu, a ponadto zapoczątkowało lawinowy wzrost zainteresowania Alpami, początkowo głównie w sezonie letnim, później, od pierwszych dekad XX wieku, także w sezonie zimowym. Dziś Matterhorn jest jedną z najsłynniejszych gór na świecie, górą-symbolem, a Zermatt odwiedza każdego roku ponad 2 miliony turystów. Dziś drogi wspinaczkowe prowadzące na Matterhorn, mające niegdyś kluczowe znaczenie dla historii alpinizmu, nie są już (poza niektórymi drogami na ścianie północnej) uważane za szczególnie trudne. Trzeba jednak podkreślić, że wszystkie drogi na Matterhorn, nawet te uważane dziś za stosunkowo łatwe, są dostępne wyłącznie dla zaawansowanych alpinistów, przy czym nawet oni powinni podchodzić do wyprawy na tę piękną, lecz niebezpieczną górę (z której, jak się szacuje, nie wróciło już ponad 500 osób) ze szczególną powagą i starannością.

Punta Castore (4223 m) - to szczyt w Alpach Pennińskich (Walijskich), na granicy szwajcarsko-włoskiej, między doliną Mattertal w szwajcarskim kantonie Wallis / Valais, a doliną Val d'Ayas we włoskim regionie Dolina Aosty. Pierwsze wejście: 23 sierpnia 1861 roku (Frederick William Jacomb i William Mathews z przewodnikiem Michelem Crozem).(➤ mapka)(➤ mapka)

Grandes Jorasses (4208 m) - to szczyt położony na granicy między Francją i Włochami, w masywie Mont Blanc (w szerokim sensie tego terminu) (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt ma kształt długiej na prawie 1 km grani, w której wyróżnia się sześć wierzchołków: Pointe Walker (4208 m), Pointe Whymper (4184 m), Pointe Croz (4110 m), Pointe Hèlene (4045 m), Pointe Marguerite (4065 m) i Pointe Young (3996 m).

Góra jest dostępna tylko dla alpinistów. Pierwsze wejście na najwyższy wierzchołek Grandes Jorasses (Horace Walker oraz przewodnicy Melchior Anderegg, Johann Jaun i Julien Grange) miało miejsce 30 czerwca 1868 roku; wcześniej, w 1865 roku, Edward Whymper, któremu towrzyszyli Christian Almer, Michel Croz i Franz Biner, zdobył drugi pod wzgledem wysokości wierzchołek Grandes Jorasses, dziś nazywany Pointe Whymper.

Dent d'Hérens (4174 m) - to szczyt w Alpach Pennińskich (Walijskich), położony w głównej grani Alp, na granicy między szwajcarskim kantonem Valais a włoskim regionem Dolina Aosty, w bezpośrednim sąsiedztwie Matterhornu. Pierwsze wejście: 12 sierpnia 1863 (Florence Crawford Grove, William Edward Hall, Reginald Somerled Macdonald, Montagu Woodmass, Melchior Anderegg, Jean-Pierre Cachat i Peter Perren).

Szczyt Dent d'Hérens leży 4 km na zachód od Matterhornu (4478 m), kilka kilometrów na północ od włoskiej miejscowości i ośrodka narciarskiego Breuil-Cervinia , 12 km od szwajcarskiego Zermatt. Mimo swej nazwy, szczyt nie leży w dolinie Val d'Herens, lecz w najbardziej na południowy zachód wysuniętym zakątku doliny Mattertal. Drogi na szczyt Dent d'Hérens są poważnymi wyprawami alpejskimi, które mogą podjąć tylko zaawansowani wspinacze.

Breithorn (4164 m) - to masyw górski (z najwyższym wierzchołkiem osiągającym wysokość 4164 m n.p.m.) w Alpach Pennińskich (Walijskich), na granicy szwajcarsko-włoskiej, między doliną Mattertal w szwajcarskim kantonie Wallis / Valais, a doliną Val d'Ayas we włoskim regionie Dolina Aosty. Pierwsze wejście: 13 sierpnia 1813 roku (Henry Maynard, Joseph-Marie Couttet, Jean Gras, Jean-Baptiste Erin i Jean-Jacques Erin).

Pięciowierzchołkowy Breithorn leży w głównej grani Alp, mniej więcej w równej odległości od Matterhornu na zachodzie i masywu Monte Rosa na wschodzie. Droga na wierzchołek jest w skali alpejskiej oznaczana literą F (facile), co oznacza, że teoretycznie jest dostępna dla zaawansowanych turystów. Trzeba jednak dysponować odpowiednim przygotowaniem kondycyjnym i wyposażeniem (raki, czekan), pamiętać o wcześniejszej aklimatyzacji, mieć doświadczenie w chodzeniu po lodowcu, a także wyruszać w górę tylko przy pewnej pogodzie (w przypadku utraty widoczności droga staje się niebezpieczna).

Gran Paradiso (4061 m) - to szczyt położony w Dolinie Aosty, w Parku Narodowym Gran Paradiso w Alpach Graickich.

Pierwsze wejście na szczyt: John Jermyn Cowell i William Dundas oraz przewodnicy Michel Payot i Jean Tairraz (4 września 1860 roku). Gran Paradiso jest szczytem dla alpinistów, uchodzącym, w skali alpinistycznej, za łatwy (F+). W dobrych warunkach może być dostęny dla turystów, ale tylko dla bardzo doświadczonych i dobrze wyposażonych (droga przez lodowiec, w partii szczytowej eksponowana wspinaczka).

Dôme de Rochefort (4015 m) - to szczyt w centralnej części masywu Mont Blanc (w szerokim sensie tego terminu), położony na granicy między Francją a Włochami (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest dostępny tylko dla alpinistów. Pierwsze wejście: James Eccles oraz przewodnicy Alphonse Payot i Michel-Clément Payot (12 sierpnia 1881 roku).

Aiguille de Rochefort (4001 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc, położony w masywie Rochefort na granicy Francji i Włoch, między Dent du Géant i Grandes Jorasses.(➤ mapka)(➤ mapka)

Pierwsze wejście: James Eccles oraz przewodnicy Alphonse Payot i Mchel Payot (14 sierpnia 1873 roku)

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Piz Argient (3945 m) - to szczyt położony w masywie Bernina (Berninagruppe), należącym do Alp Retyckich, nieco ponad 2 km (w linii prostej) na południowy wschód od szczytu Piz Bernina (4049 m), na granicy Szwajcarii i Włoch. Szczyt jest najbardziej wysunietym na południe punktem lodowca Morteratsch.

Pierwsze wejście miało miejsce w 1869 roku. Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Ortler (3905 m) - to szczyt w Alpach Retyckich wznoszący się na wysokość 3905 m n.p.m., jeden z najwyższych szczytów Alp Wschodnich, położony we włoskim regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Bolzano, w pobliżu granicy z Lombardią i granicy ze szwajcarskim kantonem Gryzonia. Pierwsze wejście: 27 września 1804 roku (Josef Pichler, Johann Leitner i Johann Klausner).

Ortler, najwyższy szczyt Tyrolu, niegdyś najwyższy szczyt Austro-Węgier, dziś najwyższy szczyt włoskiego regionu Trydent-Górna Adyga, jest głównym wierzchołkiem rozległego masywu zwanego masywem (grupą) Ortlera (Ortlergruppe, Gruppo Ortles-Cevedale, Ortler-Alpen), grupy górskiej położonej na pograniczu Włoch (prowincje Trydent w regionie Trydent-Górna Adyga i Sondrio w regionie Lomardia) i Szwajcarii (kanton Gryzonia) (➤ mapka)(➤ mapka).

Turystyczne wejście na szczyt Ortlera, nawet najłatwiejszą z dróg, nie jest możliwe, ponieważ droga ta, mimo że z punktu widzenia alpnistów jest stosunkowo nietrudna, wymaga odpowiedniego wyposażenia oraz umiejętności wspinaczki i asekuracji zarówno w skale, jak w lodzie; nie powinny więc jej podejmować osoby do takiej wyprawy nie przygotowane.

Aiguille du Triolet (3870 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc.

Szczyt leży na granicy między Francją a Włochami. Ze szczytu wybiega na północny zachód grań prowadząca, między lodowcami Talèfre (Glacier de Talèfre) i rgentière (Glacier d'Argentière), przez Les Courtes (3856 m) i Les Droites (4000 m) w kierunku Aiguille Verte (4122 m).

Szczyt jest dostępny tylko dla alpinistów. Pierwsze wejście: James Aubrey-Garth-Marshall, Johann Fischer i Ulrich Almer (26 sierpnia 1874 roku).

Crast' Agüzza (3854 m) - to szczyt położony w masywie Bernina (Berninagruppe), należącym do Alp Retyckich, między szczytami Piz Bernina (4049 m) i Piz Argient (3945 m), na granicy Szwajcarii i Włoch. Na północ od szczytu Crast' Agüzza leży lodowiec Morteratsch, a na południe - lodowiec Scerscen. (➤ mapka)(➤ mapka)

Pierwsze wejście: Johann Jakob Weilenmann i Josef Anton Specht oraz przewodnicy Franz Pöll i Jakob Pfitschner (17 lipca 1865 roku).

Na północny zachód od szczytu Crast' Agüzza leży przełęcz Fuorcla Crast'Agüzza (3601 m), uważana za najważniejszą przełęcz w grupie Bernina i w całych Alpach Retyckich. W pobliżu przełęczy, po stronie włoskiej, stoi najwyżej położone schronisko w Lombardii, Rifugio Marco e Rosa.

Szczyt Crast' Agüzza (a nawet przełęcz Fuorcla Crast'Agüzza), nie jest dostępny turystycznie.

Monte Viso (3841 m) - to najwyższy szczyt w Alpach Kotyjskich.

Col des Grandes Jorasses to położona na wysokości 3818 m (podawana jest też wysokość 3809 m) pokryta śniegiem przełęcz w masywie Grandes Jorasses (➤ mapka)(➤ mapka).

Po północnej, francuskiej stronie przełęczy znajduje się lodowiec Mont Mallet, po stronie południowej, włoskiej - lodowiec Planpincieux. Na przełęczy jest schron E. Canzio wykorzystywany przez działających w tym rejonie alpinistów.

La Tour Ronde - to wznoszący się na wysokość 3791 m (podawane są też wysokości 3793 m i 3798 m) szczyt w masywie Mont Blanc, na wschód od Mont Maudit, na granicy między Francją a Włochami (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Aiguille de Leschaux (3759 m) - to szczyt położony w masywie Mont Blanc, między Grandes Jorasses a Mont Dolent, na granicy między Włochami a Francją(➤ mapka)(➤ mapka).

Pierwsze wejście: Thomas Stuart Kennedy, J.A.G. Marshall, Johann Fischer i Julien Grange (14 lipca 1872 roku).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Weisskugel (3738 m) - to drugi (po Wildspitze) najwyższy szczyt Alp Ötztalskich, położony na granicy Austrii i Włoch.

Szczyt słynie z niezwykle rozległego widoku. Pierwsze wejście: Johann Gurschler i Josef Weitthalm (w 1845 lub 1846 roku). Droga normalna prowadzi z przełęczy Hintersjoch granią południową na szczyt. Turystycznie szczyt nie jest dostępny.

Aiguille de Talèfre (3730 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc, położony między Aiguille des Leschaux (3759 m) a Aiguille de Triolet (3870 m), na granicy Francji i Włoch (➤ mapka)(➤ mapka)

Szczyt dominuje nad lodowcem Talèfre. Nie jest dostępny turystycznie.

Aiguille de l'Éboulement (3609 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc, położony pmiędzy Aiguille des Leschaux (3759 m) a Aiguille de Talèfre (3730 m), na granicy Francji i Włoch(➤ mapka)(➤ mapka).

Pierwsze wejście: Charles Edward Mathews i Anthony Adams-Reilly oraz Michel A. Ducroz i Michel Balmat (7 lipca 1866 roku).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Grand Flambeau (3559 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc, około 0,5 km na wschód od Aiguille de Toule, na granicy Francji i Włoch (➤ mapka)(➤ mapka).

Pierwsze wejście: Henri Cordier oraz Jacob Anderegg i Kaspar Maurer (20 lipca 1876 roku).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Cima Presanella (3558 m) - to szczyt w Alpach Retyckich położony w grupie Alpi dell'Adamello e della Presanella. (➤ mapka)(➤ mapka).

Masyw Cima Presdanella jest popularnym terenem wspinaczkowym. Pierwsze wejście na szczyt: Melville Beachcroft, James D. Walker i Douglas William Freshfield oraz przewodnik Francois Devouassoud i tragarz Bortolo Delpero (25 sierpnia 1864 roku).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Hochfeiler (nazwa włoska: Gran Pilastro) - to wznoszący się na wysokość 3509 m n.p.m., otoczony lodowcami najwyższy szczyt Alp Zillertalskich, położony na granicy między austriackim Tyrolem a włoskim regionem Trydent-Górna Adyga. Pierwsze wejście: 24 czerwca 1865 roku (Paul Grohmann i przewodnicy Georg Samer oraz Peter Fuchs).

Północna lodowa ściana masywu, opadająca w stronę jeziora zaporowego Schlegeisspeicher, położonego na wysokości 1782 m, jest dostępna wyłącznie dla doświadczonych alpinistów, natomiast wejście drogą "normalną" (oznaczaną jako F, facile), od strony południowo-zachodniej, przez schronisko Hochfeiler Hütte (2710 m), do którego można dojść ścieżką z doliny Pfitscher Tal, jest w dobrych warunkach (gdy nie ma konieczności używania czekana, raków czy liny na stromych płatach lodu) możliwe dla doświadczonych i odpowiednio przygotowanych turystów. Wierzchołek Hochfeilera jest znany z doskonałego panoramicznego widoku.

Punta Helbronner (3462 m) - to szczyt w masywie Mont Blanc, położony na granicy Francji i Włoch.

Nazwa szczytu pochodzi od nazwiska Paula Helbronnera, francuskiego topografa, alpinisty i geodety, pioniera kartografii Alp francuskich. Na szczyt można się dostać korzystając z kolejki linowej w La Palud, miejscowości położonej na północ od Courmayeur w Dolinie Aosty we Włoszech, a także - słynną kolejką linową Télécabine Panoramic Mont-Blanc łączącą Pointe Helbronner ze szczytem Aiguille du Midi. Z okolic stacji pierwszej z wymienionych kolejek rozciąga się spektakularny widok na włoską stronę Alp, zaś przelot z Pointe Helbronner na szczyt Aiguille du Midi oferuje niezwykłe widoki na lodowiec Vallee Blanche i jego otoczenie.(➤ mapka)(➤ mapka)

Pointe Helbronner jest punktem wyjścia dla wielu wypraw górskich w masywie Mont Blanc, w większości dostępnych tylko dla alpinistów. Szczyt jest też punktem startu trasy narciarskiej prowadzącej przez lodowiec Glacier du Géant i Mer de Glace do Montenvers i Chamonix.

Cima Piazzi (3439 m) - to szczyt w Alpach Retyckich, położony w Lombardii, niedaleko miejscowości Bormio, stolicy jednej z gmin prowincji Sondrio (➤ mapka)(➤ mapka).

Cima Piazzi jest najwyższym szczytem pasma Alp Livigno (Alpi di Livigno), jednego z pasm Alp Retyckich. Szczyt nie jest dostępny turystycznie, jest natomiast popularnym terenem działalności alpinistów i skialpinistów.

Marmolada (nazwa niemiecka: Marmolata, w języku ladyńskim: Marmolèda) - to wznoszący się na wysokość 3343 m n.p.m. masyw górski położony w Dolomitach, 25 km w linii prostej od Cortiny d'Ampezzo, na granicy regionów Wenecja Euganejska [Veneto] i Trydent-Górna Adyga / [Trentino-Alto Adige / Südtirol] (➤ mapka)(➤ mapka).

Główny wierzchołek masywu, Punta Penia, wznoszący się na 3343 m nad poziomem morza, jest najwyższym szczytem Dolomitów, zdobytym po raz pierwszy w 1864 roku przez Paula Grohmanna. Rejon Marmolady jest jednym z najpopularniejszych w Dolomitach, w lecie atrakcyjnym dla wspinaczy i miłośników turystyki pieszej, w zimie dla narciarzy i snowboardzistów.

Theodulpass (nazwa włoska: Colle del Teodulo) - to położona na wysokości 3295 m n.p.m. przełęcz w Alpach Pennińskich (Walijskich), łącząca Zermatt w dolinie Mattertal w szwajcarskim kantonie Wallis / Valais z miejscowością Breuil-Cervinia w dolinie Valtournenche, we włoskim regionie Dolina Aosty.

Monte Civetta (3220 m) - to najwyższy szczyt masywu Civetta położonego w Dolomitach, we włoskiej prowincji Belluno (w regionie Wenecja Euganejska), 30 km (w linii prostej) na północny zachód od Belluno, stolicy prowincji, oraz 20 km na południowy zachód od Cortiny d'Ampezzo, uważanej za stolicę Dolomitów (➤ mapka)(➤ mapka).

Masyw Civetty jest najbardziej znany ze swej ściany północno-zachodniej, jednej z największych skalnych ścian Dolomitów, wysokiej na 1200 m i szerokiej na 3 km. Ścianą prowadzi wiele trudnych, bardzo trudnych i ekstremalnie trudnych dróg wspinaczkowych. Istnieje możliwość turystycznego wejścia na szczyt, ale istniejące drogi są trudne i dostępne tylko dla najbardziej doświadczonych i odpowiednio wyposażonych turystów, umiejących się posługiwać sprzętem ferratowym, a i to wyłącznie przy dobrej, stabilnej pogodzie (ponieważ masyw Civetty podczas burzy jest terenem wyjątkowo niebezpiecznym).

Gran Vernel (3210 m) - to szczyt w Dolomitach, należący do masywu Marmolady, położony na północny zachód od głównego szczytu Marmolada, Punta Penia.(➤ mapka)(➤ mapka)

Szczyt nie jest dostępny turystycznie

Punta Sorapiss (3205 m) - to szczyt w Dolomitach położony we włoskiej prowincji Belluno, na południowy wschód od Cortiny d'Ampezzo (➤ mapka)(➤ mapka). Stanowi najwyższy szczyt grupy górskiej o tej samej nazwie.

Po raz pierwszy na Punta Sorapiss wszedł Paul Grohmann z dwoma przewodnikami (16 września 1864 roku). Turystycznie szczyty masywu nie są dostępne.

Sassolungo / Sasso Lungo / lad. Sasslonch / niem. Langkofel (3181 m) - co we wszystkich tych językach znaczy Długa Góra – to masyw górski w Dolomitach pomiędzy dolinami Val Gardena i Val di Fassa w pobliżu miejscowości Wolkenstein i Campitello di Fassa (➤ mapka)(➤ mapka).

W skład masywu wchodzą trzy główne foy: Punta Grohmann (3126 m), Punta delle Cinque Dita (2998 m), Spallone del Sassolungo (3081 m) i najwyższy z całej grupy Sassolungo (3181 m).

Piz Boè (3152 m) - to najwyższy fo grupy Sella, jednej z głównych grup górskich Dolomitów, położonej na granicy włoskich regionów Trydent-Górna Adyga i Wenecja Euganejska (➤ mapka)(➤ mapka).

Uchodzi za jeden z najłatwiejszych trzytysięczników Dolomitów i jest dostępny turystycznie kilkoma drogami. Dzięki wysokości i centralnemu położeniu jest doskonałym punktem widokowym.

Cima Brenta (3150 m) - to szczyt w Dolomitach Brenta, położony na terenie parku narodowego znanego jako Parco Naturale Adamello Brenta (➤ mapka)(➤ mapka). Stanowi kulminację centralnego masywu Dolomitów Brenta, ciągnącego się od masywu Cima Tosa na południu do masywu Cima del Grostè na północy.

Szczyt jest ważnym terenem wspinaczkowym. Pierwsze wejście: Douglas William Freshfield i Francis Fox Tuckett oraz przewodnik Henri Dévouassoud (sierpień 1871 roku).

Szczyt Cima Brenta nie jest dostępny dla turystów.

Piz Tea Fondada (naza włoska: Monte Cornaccia) - to wznoszący się na wysokość 3144 m szczyt położony w grupie Alp Wschodnich znanej jako Gruppo Ortles-Cevedale lub Ortler-Alpen, na granicy Włoch i Szwajcarii, na północ od Jezior Cancano (Laghi di Cancano) w dolinie Valle di Fraele. (➤ mapka)(➤ mapka)

Cima Tosa (3136 m) - to szczyt w południowej części centralnego masywu Dolomitach Brenta, położony na terenie parku narodowego znanego jako Parco Naturale Adamello Brenta, do niedawna uważany za najwyższy szczyt tej grupy górskiej(➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest dostępny tylko dla alpinistów. Pierwsze wejście: Giuseppe Loss z sześcioma towarzyszami (20 lipca 1865 roku).

Crozzon di Brenta (3135 m) - to szczyt w południowej części centralnego masywu Dolomitach Brenta, położony na terenie parku narodowego znanego jako Parco Naturale Adamello Brenta, w pobliżu Cima Tosa (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest popularnym terenem wspinaczkowym. Pierwsze wejście: Karl Schulz i Matteo Nicolussi (8 sierpnia 1884 roku).

Punta Grohmann (nazwa niemiecka: Grohmannspitze)(3126 m) - to wznoszący się na wysokośc 3126 m szczyt położony w Dolomitach w grupie Sassolungo. (➤ mapka)(➤ mapka).

Jest drugim pod względem wysokości, po Sassolungo (3181 m), szczytem tej grupy i popularnym terenem wspinaczkowym (zwłaszcza południowa ściana). Pierwsze wejście miało miejsce w 1880 roku (Michel Innerkofler). Turystycznie szczyt nie jest dostępny.

Piz Schumbraida (3125 m) - - to wznoszący się na wysokość 3125 m szczyt położony w grupie Alp Wschodnich znanej jako Gruppo Ortles-Cevedale lub Ortler-Alpen, na granicy Włoch i Szwajcarii, na północ od Jezior Cancano (Laghi di Cancano) w dolinie Valle di Fraele.(➤ mapka)(➤ mapka)

Zehnerspitze / Sasso delle Dieci (3026 m) - to szczyt w Dolomitach, położony w grupie Fanes (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest dostępny turystycznie, ale tylko dla osób doświadczonych i odpowiednio wyposażonych (w partii szczytowej krótka, ale dosyć trudna i eksponowana ferrata).

Sass Rigais (3025 m) - to szczyt położony w Dolomitach, w grupie Odle.

Dla bardzo doświadczonych i dobrze wyposażonych turystów szczyt Sass Rigais jest dostępny (ferrata).

Cima Falkner (2988 m) - to szczyt położony w Dolomitach Brenta, we włoskiej prowincji Trydent (➤ mapka)(➤ mapka).

Ścianami Cima Falkner prowadzą drogi wspinaczkowe. Pierwsze wejście miało miejsce w 1882 roku (Alberto de Falkner i przewodnik Antonio Dallagiacoma). Turystyczne szczyt nie jest dostępny.

Punta delle Cinque Ditta (2998 m) - to szczyt w Dolomitach, w grupie Sassolungo. (➤ mapka)(➤ mapka)

Turystyczne wejście na szczyt nie jest możliwe.

Cima Pisciadù (2985 m) - to szczyt w Dolomitach, położony w grupie Sella, w odległości ok. 2,5 km (w linii prostej) na północ od Piz Boè, najwyższego szczytu grupy Sella, ok. 2,5 km na południowy wschód od przełęczy Passo Gardena (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt, wyglądający od północy na trudny do zdobycia, jest stosunkowo łatwo dostępny. Słynie z rozległego i pięknego widoku.

Passo dei Salati (2980 m) - to przełęcz w Alpach Pennińskich (Walijskic) łącząca doliny Valle del Lys w Dolinie Aosty i Valsesia w Piemoncie.

Sassopiatto (2969 m) - to szczyt należący do grupy górskiej Gruppo del Sassolungo, położonej między dolinami Val Gardena na północy i Val di Fassa na południu, z najwyższym szczytem Sassolungo (3181 m) Passo Gardena (➤ mapka)(➤ mapka).

Jest jedynym szczytem grupy Sassolungo dostępnym turystycznie.

Sass Pordoi (2950 m) - to szczyt w Dolomitach, położony w grupie Sella, w odległości ok. 1,8 km (w linii prostej) na południowy zachód od Piz Boè , najwyższego szczytu grupy Sella, ok. 1,4 km na północny zachód od przełęczy Passo Pordoi (➤ mapka)(➤ mapka).

Jest jednym z najpopularniejszych celów wycieczek w Dolomitach, głównie z uwagi na możliwość wjazdu na szczyt kolejką linową z Passo Pordoi.

Piz Selva (2941 m) - to szczyt w Dolomitach, położony na południowo-zachodnich krańcach płaskowyżu Sella, położony w odległości ok. 3 km (w linii prostej) na północny zachód od Piz Boè, najwyższego szczytu grupy Sella, ok. 2 km ( w linii prostej) na północny wschód od przełęczy Passo Sella, z której można się dostać na wierzchołek bardzo trudną (skądinąd jedną z najstarszych w Dolomitach, pochodzącą z początków XX wieku) ferratą znaną jako Ferrata delle Mesules (nazwa niemiecka: Pößnecker Steig), prowadzącą urwiskiem południowo-zachodniej krawędzi Selli Passo Gardena (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest jednak dostępny także dla turystów, mianowicie drogą, prowadzącą grzbietem ciągnącym się od wierzchołka Piz Selva na północny wschód, od strony schroniska Pisciadù albo od schroniska Boè.

Pietra Grande (2936) - to szczyt w Dolomitach Brenta.(➤ mapka)(➤ mapka)

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Cima del Grostè (także Cima Grostè) - to wznoszący się na wysokość 2901 m (podawana jest też wysokość 2898 m) szczyt w północnej części centralnego masywu Dolomitach Brenta(➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Sass de Putia / Peitlerkofel (2875 m) - (nazwa niemiecka i ladyńska: Peitlerkofel) leży w parku krajobrazowym Puz Odle (Parco Naturale Puz Odle), na południe od przełęczy Passo delle Erbe (1987 m), łączącej doliny Val di Funes i Val Badia. Dzięki położeniu w pewnym oddaleniu od innych masywów górskich wierzchołek Sass de Putia jest bardzo dobrym punktem widokowym, oferującym rozległą panoramę we wszystkich kierunkach. (➤ mapka)(➤ mapka)

Grande Fermeda (także Torre Fermeda) - to wznoszący się na wysokość 2873 m szczyt w Dolomitach należący do grupy Odle, położony na południowy zachód od Sass Rigais (➤ mapka)(➤ mapka)

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Monte-Moro-Pass (nazwa włoska: Passo del Monte Moro) - to położona na wysokości 2853 m n.p.m. przełęcz w Alpach Pennińskich (Walijskich), na granicy Szwajcarii i Włoch.

Przełęcz leży w głównej grani Alp, między szczytami Monte Moro (2985 m) i Joderhorn (3036 m). Łączy szwajcarską dolinę Saastal z włoską doliną Valle Anzasca.

Piz Ciavazes (2831 m) - to szczyt należący do grupy Sella w Dolomitach, położony w pobliżu przełęczy Passo Sella, na południowo-zachodnim krańcu płaskowyżu (➤ mapka)(➤ mapka).

Piz Ciavazes nie jest dostępny turystycznie.

Croda del Becco / Seekofel (2810 m) - to szczyt położony w Dolomitach, ok. 16 km w linii prostej na północny zachód od Cortiny d'Ampezzo, na granicy regionów Wenecja Euganejska [Veneto] i Trydent-Górna Adyga [Trentino-Alto Adige / Südtirol] (➤ mapka)(➤ mapka).

U stóp Croda del Becco, od strony północnej, leży uchodzące za jedno z piękniejszych w Dolomitach jezioro Lago di Braies (nazwa niemiecka: Pragser Wildsee).

Szczyt Croda del Becco jest stosunkowo łatwo dostępny. Najłatwiejszy i najpopularniejszy wśród turystów szlak zaczyna się przy hotelu stojącym w pobliżu północnego krańca wspomnianego jeziora.

Passo del Turlo (2738 m) - to przełęcz alpejska, położona w Alpach Pennińskich (Walijskich), w Piemoncie.

Przełęcz leży na południowy wschód od Dufourspitze (4634 m), głównego szczytu masywu Monte Rosa. Stanowi przejście między dolinami Valle Anzasca i Valsesia.

Croda da Lago (2715 m) - to szczyt w Dolomitach należący do grupy Croda da Lago-Cedera położonej na południowy zachód od Cortiny d'Ampezzo(➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest dostępny tylko dla wspinaczy. Pierewsze wejście: Michel Innerkofler (18 lipca 1884 roku).

Sassongher (2665 m) - to szczyt w Dolomitach, należący do grupy Puez, położony w Parku Narodowym Puez-Odle, na północ od miejscowości Corvara in Badia (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt leży na południowo-wschodnim krańcu grupy Puez, nad doliną Alta Badia. Jest turystycznie dostępny.

Monte Formin (także Lastoni di Formin) - to osiągający wysokość 2657 m najwyższy szczyt masywu (o charakterze płaskowyżu) należącego do grupy Croda da Lago-Cedera położonej na południowy zachód od Cortiny d'Ampezzo (➤ mapka)(➤ mapka).

Ściany masywu są terenem wspinaczkowym, ale sam szczyt jest dostępny turystycznie.

Col Toronn (2655 m) leży w grupie Puez (niecałe 2 km na północny wschód od przełęczy Passo Gardena) (➤ mapka)(➤ mapka)

Jest znany z ładnego widoku. Szczyt jest turystycznie dostępny, ale w sezonie letnim niezbyt popularny (ścieżka na wierzchołek nie jest oznakowana, a droga niezbyt interesująca); większą popularność Col Toronn ma wśród osób uprawiających ski touring.

Averau (2649 m) - to szczyt w Dolomitach, najwyższy w grupie Nuvolau, położony między przełęczami Passo Falzarego (2105 m) i Passo di Giau (2236 m) (➤ mapka)(➤ mapka)

Szczyt Averau jest popularnym celem turystycznym, stosunkowo łatwo dostępnym z Rifugio Averau, jednego z najpopularniejszych schronisk w grupie Nuvolau.

Cima della Capra / Gaisjochspitze (2641 m) - Cima della Capra, po niemiecku Gajsjoch-Gurnatsch (także Gurnatschspitze), to szczyt w Alpach Zillertalskich, na wschód od Vipiteno / Sterzing, na północ od Fortezza / Franzensfeste (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest dostępny turystycznie.

Ra Gusela (2595 m) - to szczyt w Dolomitach, położony w grupie Nuvolau, wysunięty najbardziej na południe i najbardziej na wschód w tej grupie (➤ mapka)(➤ mapka).

Południowa i wschodnia strona masywu opadają pionowo w kierunku Passo di Giau, natomiast północna strona opada łagodniej w kierunku Cinque Torri. Szczyt Ra Gusela jest dostępny dla doświadczonych turystów (ferrata).

Gran Cir / Grosse Cirspitze (2592 m) - to szczyt położony w Dolomitach, w regionie Trydent-Górna Adyga. Jest najwyższym szczytem grupy Pizes de Cir, stanowiącej podrupę grupy Puez (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest turystycznie dostępny i jest jednym z najpopularniejszych celów wycieczek górskich w regionie.

Hohe Scheibe (2563 m) - to rzadko odwiedzany, ale dostępny turystycznie szczyt w Alpach Sarntalskich, z nadajnikiem na wierzchołku (➤ mapka)(➤ mapka).

Col du Grand Ferret (2537 m) - to przełęcz górska oddzielająca masyw Mont Blanc od Alp Pennińskich (Walijskich). Leży na granicy między Włochami a Szwajcarią - prowadzi przez nią szlak z Courmayeur we włoskiej Dolinie Aosty do Orsières w szwjacarskim Valais. Przez przełęcz biegnie też trasa długodystansowego szlaku turystycznego wokół masywu Mont Blanc znanego jako Tour du Mont Blanc.

Z przełęczy na południowy zachód i północny wschód opadają doliny noszące tę samą nazwę: Val Ferret.

W odległości ok 1200 m na północny zachód od Col du Grand Ferret leży druga, nieco niższa (2490 m) przełęcz, zwana Col du Petit Ferret; położone na wysokości 2714 m między przełęczami łagodne wzniesienie, z którego rozciąga się interesujący widok nosi nazwę Tête de Ferret (nazwa włoska: Testa di Ferret).

Sass Becé (2534 m) - to szczyt w Dolomitach, należący do pasma Catena di Padòn , tworzącego północny kraniec grupy Marmolada, na południe od Passo Pordoi (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt nie jest dostępny turystycznie.

Monte delle Scale (2521 m) - to szczyt położony w grupie Alp Wschodnich znanej jako Gruppo Ortles-Cevedale lub Ortler-Alpen, na północny wschód od miejscowości Pradelle w dolinie Valdidentro (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest turystycznie dostępny.

Croda Negra (2518 m) - to najdalej wysunięty na zachód szczyt grupy górskiej Nuvolau w Dolomitach (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest dostępny turystycznie oznakowaną ścieżką z przełęczy Passo Falzarego (ok. 1 godz. 20 min.)

Col Rodella (2484 m) - to góra zaliczana do grupy Sassolungo w Dolomitach, położona w pobliżu przełęczy Passo Sella, znana jako doskonały punkt widokowy w rejonie doliny Val di Fassa (➤ mapka)(➤ mapka).

W pobliże wierzchołka można dostać się kolejką linową z miejscowości Campitello di Fassa. Col Rodella należy do jednego z ośrodków narciarskich regionu Dolomiti Superski. W lecie Col Rodella może być dobrym punktem wyjścia wycieczek i poważniejszych wypraw górskich w grupie Sassolungo.

Sass de Stria (2477 m) - to zaliczany do grupy Nuvolau, położony w pobliżu przelęczy Passo Falzarego (➤ mapka)(➤ mapka).

Masyw Sass de Stria był sceną zaciętych walk między wojskami włoskimi a wojskami Austro-Węgier podczas pierwszej wojny światowej, czego liczne ślady są dobrze widoczne do dzisiaj. Sass de Stria słynie z pięknego rozleglego widoku i jest popularnym celem turystycznym, należy jednak pamiętać, że szlak - zaczynający się przy drodze łączącej przełęcze Passo Falzarego (2105 m) i Passo Valparola (2192 m) jest dostępny tylko dla turystów doświadczonych i odpowiednio przygotowanych kondycyjnie.

Piz Galin (2442 m) - to szczyt położony w Dolomitach Brenta w pobliżu miejscowości Andalo (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt, oferujący rozległy widok jest turystycznie dostępny.

Passo del Grosté / Passo Grosté (2442 m) - to przełęcz piesza w Dolomitach Brenta między szczytami Cima del Grosté (2901 m) i Pietra Grande (2936 m).

W pobliżu przełęczy znajduje się górna stacja kolejki gondolowej z miejscowości Madonna di Campiglio. Przełęcz jest ważnym punktem wyjścia do wpypraw górskich w centralnej części Dolomitów Brenta, a w zimie ważnym punktem ośrodka narciarskiego.

Monte Zeledria (2427 m) - to szczyt położony w grupie Alpi dell'Adamello e della Presanella w Alpach Retyckich, niecałe 3 km (w linii prostej) na północny zachód od miejscowości Madonna di Campiglio (➤ mapka)(➤ mapka)

Zinseler / Cima di Stilves (2422 m) - łatwo dostępny szczyt w Alpach Sarntalskich, położony w pobliży przełęczy Penser Joch (2211 m) (➤ mapka)(➤ mapka)

Cinque Torri (2361 m) - (także Cinque Torri di Averau, nazwa niemiecka: Fünf Türme) - to spektakularna grupa skał położona w Dolomitach, w okolicy Cortiny d'Ampezzo, należąca do grupy górskiej Nuvolau, z najwyższą z pięciu "wież" - Torre Grande, wznoszącą się na wysokość 2361 m n.p.m. Popularny teren wspinaczkowy. W pobliżu skał znajduje się muzeum upamiętniające walki z okresu I wojny światowej.(➤ mapka)(➤ mapka)

Pięć wież to:
- Torre Grande, podzielona na trzy wierzchołki: Cima Sud, Cima Nord i Cima Ovest
- Seconda Torre, składająca się z: Torre Lusy, Torre del Barancio i Torre Romana
- Terza Torre lub Torre Latina
- Quarta Torre, składająca się z: Torre Alta i Torre Bassa
- Quinta Torre lub Torre Inglese.

Gänsekragen (2322 m) - to łatwo dostępny szczyt w Alpach Sarntalskich, położony w pobliży przełęczy Penser Joch (2211 m) (➤ mapka)(➤ mapka).

Kronplatz (2275 m) - to szczyt w Dolomitach, w grupie znanej jako Dolomiti di Braies, położony w prowincji Bolzano, w regionie Trydent-Górna Adyga, nieco ponad 50 km (w linii prostej) na północny wschód od Bolzano, ok. 6 km na południe od Brunico / Bruneck (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest znany z rozległego widoku oraz jako centrum dużego nowoczesnego ośrodka narciarskiego.

Monte Vigo (2179 m) - to łatwo dostępny szczyt położony w Alpach Retyckich, będący najwyższym punktem ośrodka narciarskiego Folgarida - Marilleva - Val di Sole / Dolomiti di Brenta (➤ mapka)(➤ mapka)

Na wierzchołek można wyjechać jednym z wyciągów, których dolne stacje znajdują się w miejscowościach Marrileva i Folgarida.

Monte di Tremezzo (1700 m) - to szczyt w Alpach Lugańskich (Prealpi Luganesi), położony między jeziorami Lugano i Como.

Łatwo dostępny szczyt Monte di Tremezzo oferuje rozległy spektakularny widok.

Monte Galbiga (1698 m) - to szczyt w Alpach Lugańskich (Prealpi Luganesi), położony między jeziorami Lugano i Como (➤ mapka)(➤ mapka)

Monte Galbiga jest szczytem łatwo dostępnym i oferującym rozległy spektakularny widok. W pobliżu wierzchołka znajduje się obserwatorium astronomiczne, a nieco niżej, na przełęczy między Monte Galbiga a Monte di Tremezzo, stoi schronisko.

Monte Boglia (1516 m) - to szczyt w Alpach Lugańskich (Prealpi Luganesi), położony na granicy kantonu Ticino w Szwajcarii i Lombardii we Włoszech (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt jest łatwo dostępny i oferuje rozległy widok.

Monte Bronzone (1434 m) - to szczyt w Alpach Lugańskich (Prealpi Luganesi), położony na północ od wschodniej części Jeziora Lugano, w gminie Valsolda. (➤ mapka)(➤ mapka).

Szczyt Monte Bronzone jest znany z roległego, panoramicznego widoku. Podejście na szczyt, np. z miejscowości Cima, nie jest trudne, ale trzeba pokonać ok. 1100 m wysokości (inny szlak na szczyt prowadzi z Dasio, miejscowości położonej na wysokości 580 m n.p.m., ok. 7 km na zachód od Cimy).

Sighignola (1314 m) - to wzgórze położone w Alpach Lugańskich (Prealpi Luganesi) w Lombardii, tuż przy granicy ze szwajcarskim kantonem Ticino, na wschodnim brzegu Jeziora Lugano (➤ mapka)(➤ mapka).

Tuż pod szczytem, po włoskiej stronie, znajduje się panoramiczny taras (zwany niekiedy "Balcone d'Italia"), z którego rozciąga się rozległy widok. Do parkingu w pobliżu szczytu można dojechać samochodem od strony włoskiej, z miejscowości Lanzo d'Intelvi. Zachodnie zbocza wzgórza, bardziej strome, opadają ku (zajmującej teren 2,68 km² nad jeziorem) włoskiej eksklawie Campione d'Italia, w znacznym stopniu zintegrowanej gospodarczo i administracyjnie ze Szwajcarią, ale formalnie stanowiącej część Lombardii. Warto wiedzieć, że pod koniec lat 60. XX wieku planowano budowę kolejki linowej łączącej wzgórze Sighignola z Campione d'Italia i budowa została nawet rozpoczęta, ale kolejka nigdy nie została uruchomiona, a pozostałości konstrukcji, na mocy porozumienia między Włochami i Szwajcarią, usunięte.

Monte dei Pizzioni (1303 m) - to szczyt w Alpach Lugańskich (Prealpi Luganesi), położony na północ od wschodniej części Jeziora Lugano, w gminie Valsolda. (➤ mapka)(➤ mapka).

Ze szczytu, dostępnego turystycznie, rozciąga się interesujący widok.